Açýk denizlere çýkmak için boðazlardan geçmek lazým. ' Þu boðaz harbi yok mu var mýdýr dünyada eþi ' demiþ Üstad. Acaba Üstad olayýn bu boyutunu düþünmüþ müdür? Hanýyaðma Ýran kültüründe vardýr. Türk kültürüne de geçmiþtir. Yemek verildikten sonra ziyafete katýlanlar sofrada kullanýlan çatal, kaþýk, tencere gibi ne varsa alýp götürürler. Yaðma genlerimize iþlemiþtir. Böyle bir kültürden gelen bir millet yemeden içmeden iþ yapar mý? Bütün toplantýlar bu yüzden yemekle baþlar. Yenilir içilir, ardýndan çatal ve kaþýk sesleri susar. Beyler ve hanýmefendiler konuþmaya baþlar. Size sorarým tok açýn halinden ne anlar? Mideler dolu iken, kalbe hangi duygu kan olarak akar? Devlet bir sofra ise ve masa etrafýndaki sandalyeler sahipli ise, gerisi kim olursa olsun o sofraya garson gibi meze taþýr. Bir miller böyle köle yapýlýr. Ye babam ye siyesetinde sofraya çaðrýlmayanlar, kartondan þahsiyettir. Sofraya meze taþýmayanlar, borusu ötenler tarafýndan nefesleriyle devrilir. Ýnsaný anca kendi kiþiliði kurtarýr. Toplumda kiþi olmazsa, kiþilik olmazsa herkes birbirine kelepçeli yaþar. Solcu solcuya, saðcý saðcýya, dinci dinciye bilekleri kanayarak el sýkar. Böyle olunca bireysel özgürlükler hiçbir iþe yaramaz. Birey olamayanlardan, kiþisel bir düþünce ve dünya anlayýþý çýkmaz. Kiþilerden oluþmayan bir toplum ne iþe yarar? Kimse bireysel olarak baþarýya ulaþamaz. Minnetle ve ricayla varýlan bir baþarý toplumu refaha ulaþtýrmaz. ' Vicdaný hür, irfaný hür, fikri hür ' olmayan bireylerden olsa olsa narkoz beyinli insanlar çýkar. Uyuþmuþ bir insan, ne uyanýk olur nede kendini yönetebilir. Ayýk kafaya sahip olmayandan ne mümin olur ne de kafir. Ýnanç hür olmadýkça ne yaþamanýn ne de ölmenin anlamý kalmaz. Bir sevgili yari için kendini trafiðin yoðun olduðu yere atar da, ölümü göze alýr da, o yar ondan dinini ve deðerlerini deðiþtirmesini istediðinde ise hayýr der ya, iþte bu hikayedeki gibidir sevgiden ve aþktan da vazgeçip özgürlüðe adým atmak ve özgür yaþamak. Öyleyse insaný insan kýlandýr kimseye muhtaç olmaktan yaþamak. Yeme içme dünyasýnda garson olmamak ve malzeme taþýmamak yeri gelince de sofrayý devirmek lazýmdýr. Ah çektirenlerin oh demesine müsade edilmemelidir.