Denizli Belediyesi, kültür alanýnda büyük hizmetler yapýyor. Düþününüz uluslararasý bir festivalin 27. si yapýlýyor. Bu, pek hafife alýnacak bir durum deðil.

Geçtiðimiz günlerde Denizli’de yapýlan 27. Uluslararasý Amatör Tiyatro Festivali’ne katýldýk. Gerçekten büyük bir organize idi. Benim, bu festivale üçüncü katýlmam idi. Daha önce de oyuncu ve gözlemci olarak iki kez katýlmýþtým. Bu sefer ise Kýbrýs Türk Devlet Tiyatrolarý Genel Müdürü olarak konferans vermeye davet edilmiþtim. Seve seve gittim. Çünkü Denizli’yi ve Denizlileri çok seviyordum.

Denizli, geliþmiþ büyük bir kent. Büyükþehir olmayý çoktan hak etmiþ. Temiz ve bakýmlý bir kent. Üniversitesiyle, fabrikalarýyla, tekstil ürünleri ile Dünyaya kendini kabul ettirmiþ bir kent.

Sadece tiyatro alanýnda deðil, sanatýn ve kültürün her alanýnda halka hizmet veriyor. Her dönemde festivaller, zincir halkalarý gibi birbirini takip ediyor. Tabii halk, bu kültür hizmetinden oldukça memnun kalýyor.

Yaðmurlu bir günde indim Denizli’ye. Sabahýn ilk saatleri. Gelip beni aldýlar.

Oturmuþ bir festival anlayýþlarý var. Plan ve programda neredeyse hiç kusur yapmýyorlar. Tüm detaylar önceden düþünülmüþ ve belirlenmiþ. Her þey adým adým, kalem kalem ilerliyor. Hata oraný sýfýr.

Misafirler, nereye gelmiþlerse gidip oradan otobüslerle alýnýyor. Otellere yerleþtiriliyor. Denizli’ye düþtükten sonra tüm sorumluluk onlara ait. En iyi þekilde aðýrlýyorlar gelenleri. Üç öðün yemek veriliyor. Neredeyse her akþam eðlence, her gün boþ vakitlerde kültür gezileri yapýlýyor. Herkes memnun kalýyor gösterilen ilgiden. Doðrusu Denizli bu konuda bir baþka. Farklý bir kent. Farklarý var. Fark yaratýyorlar.

Festival boyunca çok oyun izleme þansýný yakaladým. Güzel ve kaliteli oyunlar izledim. Özellikle Azerbaycan’dan gelen ekip beni çok etkiledi. Belediye Sanat Merkezi’nde Azerbaycan Ekibi olan Lenkeran Tiyatrosu “Þah Ýle Eks Seda” isimli oyunu sahneledi. Dekoruyla, kostümüyle çok farklý bir oyundu. Ortada sadece dil sorunu vardý. Ama kendinizi oyuna dikkatle verirseniz herhangi bir sorunun olmadýðýný görüyordunuz. Ben, kendimi o kadar dikkatle verdim ki, anlaþýlmayacak bir þey yoktu. Konuþulan da Türkçe idi. Geleceðe umutla bakýlmasý gerektiði mesajýný veren oyun, yöneticilerle yönetilenler arasýndaki çatýþmayý dile getiriyordu.

Azerbaycanlý sanatçýlar çok baþarýlýydýlar. Oyunlarý çok profesyoneldi. Ben onlarýn amatör tiyatro gruplarýnýn arasýnda amatör olarak adlandýrýlmasýný anlayamadým. Oyuncularýnýn hemen hepsi Azerbaycan Devlet Sanatçýsýydý. Ve hepsi de profesyoneldi.

Yine Makedonya’dan gelen ekip çok anlamlý bir oyun sergilediler. Kanze Theater’in hazýrladýðý ve yine Belediye Sanat Merkezi’nde sahnelenen “Balkan Vilayet” isimli oyun alkýþlarla takdir topladý. Oyuncularýn hemen hepsi oldukça amatördü. Ama görevlerini en iyi þekilde yerine getirdi. Sýrp zulmünü anlatan oyunda, saldýrýya uðrayan Türk asýllý vatandaþlarýn zaman sonra, yaralý, sakat ve hasta olarak Türkiye’de karþýlaþmalarý, vatanlarýndan zorla ayrý düþürüldükleri anlatýlýyordu.

Oyun sonrasý oyuncular ayakta alkýþlandýlar. Dil sorunu ise oldukça fazlaydý bu oyunda. Yer yer Türkçe kelimelerin de kullanýlmasýna raðmen konuþulanlarý anlama neredeyse imkânsýzdý. Fakat verilmek istenilen mesaj gayet açýk bir þekilde verilmiþti.

Mersin Ekibi çocuklara yönelik “Bastýbacak” oyununu Çatalçeþme Oda Tiyatrosu’nda sahneledi. Oyuncularýn tamamý gençlerden hatta çocuklardan oluþuyordu. Yönetmenleri de çok genç bir bayandý. Yalan söylemenin insanýn baþýna olmadýk iþlerin açacaðý mesajýný veren oyunu minik izleyiciler zevkle izlediler.

Kýbrýs Türk Devlet Tiyatrolarýnýn önerisi ile bu festivale katýlan Erenköy Belediyesi Espirin Karpas Tiyatrosu da oldukça baþarýlý bir oyun sergiledi. Cengiz Bayraktaroðlu’nun yönettiði “Salaklar Sofrasý” adlý oyun Çatalçeþme Oda Tiyatrosu’nda ayakta alkýþlandý. Ýzleyenler kahkahalara boðuldular. Oyuncularýmýzý büyük bir keyifle izledim. Gerçekten KKTC’yi en güzel biçimde temsil ettiler. Onlarla gurur duydum.

Bursa Ekim Tiyatrosu da bana göre çok baþarýlý bir oyun sergiledi. Ahmet Vefik Paþa’nýn yazdýðý “Meraki” isimli komedi büyük bir beðeni ile izlendi. Bir Molyer adaptasyonu olan Meraki Oyunu, Molyer’in “Hastalýk Hastasý” adlý oyunun günümüze çevrilmiþ bir varyasyonu gibi hazýrlanmýþtý. Deðiþik bir kurgusu vardý. Eðlenceli, zevkli bir oyundu. Oyuncular oldukça baþarýlýydý. Onlar da ayakta alkýþlanan gruplar arasýnda yer aldý.

Benim en çok dikkatimi çeken oyunlardan biri de Ýstanbul’dan gelen Süt Kardeþler Sahnesi’nin sunduðu “ Ýlk Suç, Ýlk Günah” oyunu oldu.

Kan Davasýný, töre cinayetlerini, hapishane geleneklerini, kendilerine baba denilen ve haksýz kazançlarla zengin olan insanlarýn, ihtiyaçlý, mecbur olan, garip, aciz insanlarý nasýl bir piyon gibi kullandýklarýný anlatan iki kiþilik bir oyundu.

Oyunu Birol Tezcan yazmýþ. Derviþ Tezcan ve Hüseyin Elçi oynuyor. Ve bu ikisi ayný zamanda oyunun yönetmeni olarak karþýmýza çýkýyor. Ýki kiþilik bir oyun olan “ilk Suç ilk Günah” seyirciler tarafýndan ilgiyle izlendi.

Yine AC Sahne Sanatlarý çok anlamlý bir oyun sergiledi. “Orada Kimse Var mý?” Gölcük ve Ýstanbul Depremlerini konu alan bu oyunu, çok istememe raðmen, ne yazýk ki izleyemedim.

Son olarak Gala Gecesinde Denizli Belediyesi Þehir Tiyatrosu’nun sahnelediði “Tiyatro Yeniden” isimli oyunu izledim. Keyifli bir oyundu. Özellikle baþrolü paylaþan iki erkek oyuncu çok baþarýlýydý. Ama ne yazýk ki oyuncu bayanlar için bu terimi kullanamayacaðým. Çok acemi ve çok amatördüler. Ama cesaretli olmalarý yönünden onlarý da tebrik etmek gerekir. Gelecekte, alacaklarý eðitimle iyi birer oyuncu olmalarýný umut ediyorum.

Gala gecesinden söz edecek olursak, çok keyifli çok güzel bir gece olmuþtu. Özellikle Rus Ekibinin dans ve müzik gösterisi geceye damgasýný vurmuþtu. Oyuncularýn performanslarý en üst derecedeydi doðrusu.

Makedon sanatçýnýn þarký söylemesi ve festivale katýlan oyuncularýn sahneye çýkýp oynamasý ayrý bir neþe kaynaðý oldu. Gecenin sonunda festivale katýlým belgeleri ve ödülleri verildi. Böylece uluslararasý bir festivalin 27. si de büyük baþarý ile bitmiþti.

Bana göre çok yararlý bir festival olmuþtu. Verdiðim konferans ile Kýbrýs Türk Tiyatrosunu anlatma þansý buldum. Dinleyenler ilgiyle, merakla takip ettiler beni. Çok büyük bir keyif aldým.

Düþünün. Kimileri, Azerbaycan’dan, Makedonya’dan, KKTC’den ve Türkiye’den çýkýp gelmiþ. Kimileri de Rusya’dan, Bulgaristan’dan gelmiþ. Tiyatronun ortak paydasýnda buluþmuþ. Birbirlerine sanatlarýný, kültürlerini, gelenek ve göreneklerini anlatmýþlar. Dostluklar, arkadaþlýklar, yarenlikler kurmuþlar. Var mý ötesi…

Her gece otel lobilerinde yapýlan sohbetler, anlatýlan hikâyeler ve ortaya çýkan fikir alýþ veriþleri.

Biz KKTC grubu olarak daha ziyade Azerbaycanlýlarla iyi iliþkiler içine girdik. Onlarla sýký bir dostluðumuz oldu. Her akþam sohbetlerimiz geç vakitlere kadar devam etti. Hele Azerbaycan’nýn Eurovision Müzik Yarýþmasý’nda birinci geldiði gece yaþadýklarýmýz unutulmazdý doðrusu.

Ayrýlýk vakti geldi. O gün Denizli Valisi Sayýn Yavuz Erkmen’i KKTC grubu olarak ziyaret ettik. Bu bir nezaket ziyareti idi.

Sayýn Vali, bizleri içtenlikle karþýladý. Bizleri her zaman Denizli’ye beklediklerini söyledi. Sayýn Vali’ye hediyelerimizi sunduk. Teþekkür ederek huzurlarýndan ayrýldýk.

Ben, Antalya’da yapýlacak olan Uluslar arasý bir toplantýya katýlmak üzere Antalya’ya hareket ederken, Espirin Karpaz Tiyatrosu da Kýbrýs’a dönmek üzere Ýzmir’e doðru yöneldi.