Tesadüflere býrakmanýn zamaný geldi.

Öðrendin;
her çabanýn sonuç vermediðini,
Anladýn;
günlerce kürek çeksen de,
Hep durduðun yerde durabileceðini.
Ve diyebiliyorsun artýk;
''Çabam; deðiþtirebileceðimden deðil,
Seyirci olmanýn bana hissettireceklerinden,
Hissedeceðim piþmanlýktan belki,
Belki de korkmaktan,
vicdan azabý duyacak olmaktan.''

Biliyorum çocuk,
Seni de kandýrdýlar benim gibi,
Herkes ayrý birer dünya dediler,
Sen varsan, olduðunu herþeyin,
Sen yoksan olmadýðýný söylediler.
Eklemeyi unuttular;
sonsuzlukta birer nokta kadar olduðumuzu...
Söylemediler bize,
biz olmadan da,
döndüðünü dünyanýn,
doðduðunu güneþin...

Yazýk!
Sen de kontrolü kendinde sandýn,
Ýnandýn deðiþtirebileceðine,
Güçlü olduðunu söyleyenlere kandýn!
Sonra bir gün baktýn,
Sonsuzlukta, gerçekten sadece bir nokta kadarmýþsýn.

Ama üzülme çocuk!
Korkma yine de çabalamaktan,
Mutlu olacaksan,
çek yine de akýntýya küreðini,
Yorgun deðilsen çocuk,
rüzgara ters yürü,
inadýna þiddetinin...

Ama emin deðilim...

Belki de büyümelisin sen de,
kimi zaman tesadüflere býrakabilmelisin hayatý,
Kabullenmelsin çaba sarfetmenin,
sonuca ulaþmanýn eþ anlamlýsý olmadýðýný,

Büyü artýk çocuk!
Hadi büyü sen de,
Koþma artýk,
býrak savaþmayý,
Ve öðren sen de,
Akýþýna býrakmayý hayatý...