Cogu zaman beklenendir; bahar. Yeni yeni aciveren cicekler, civildayip duran kuslar, yagmurlari geride birakip gokyuzunde parildayan gunes... Ama kimi zaman da gecmesi beklenendir bahar, artik bitsin denendir. Ozlenen kardir belki, soguktur, battaniye altindaki yalnizliktir, icini isitacak bi fincan kahvedir.


Bahar eðer aþksa;

Bekle biraz,
Hep bahar olacak deðil.

Bizi yakan güneþin Bulutlarýn ardýna saklanacaðý günler de gelecek.
Yeni yeni açýveren þeftali çiçeklerinin heyecaný,
Hep sürecek sanýrsýn.
Yaþadýðýn an, sonsuz, sýnýrsýz,
Hep bugün, hep böyle, kalacak gibi...

Dallarýnýn çýrýlçýplak kalacaðý günler de gelecek erik aðaçlarýnýn,
Bekle biraz.

Korkma! Sonsuz deðil heyecaný baharýn.
Ne kuþlar hep bu kadar neþeyle cývýldayacak,
Ne güneþ bu kadar keyifle doðacak...
Geldiði gibi geçecek yine bahar...
Kýþ olacak bir gün, Yaðmurlar yaðacak,
Güneþ bu kez kara bulutlar ardýnda kalacak...
Deniz ve kumsal sadece seyirlik olacak...
Korkma, geldiði gibi geçecek bahar...

Korkma, doðmak istemeyeceði günler gelecek güneþin,
Yapraklarýn, her daim orda durmak mýdýr sanýrsýn tek isteði?
Onlar da sararmayý beklerler,
Sonra bir yaðmur gelir ve Rüzgar...
Ve sen bilmezsin ki,
Yapraklar rüzgarý bekler savrulmak için,
Yaðar Yaðmur, gelir kýþ..
Kýþ gelir ve kabarýr Deniz, soðuktur da...
Ýþte o zaman da, sadece izlemenin hazzý yetecek sana...
Korkma...
Aylarca saklý kalmasýnýn intikamýný alan Güneþ,
Sana aksini yansýtmakta...

Ama korkma, geldiði gibi geçer bahar da,
Rüzgar fýsýldar kýþýn geleceðini,
Teninde hissedersin serinliðini,
Ýçinde yanan ateþ,
Tenini kavuran Güneþ,
Yavaþca yitirir etkisini,
Acý çekmezsin daha fazla,
Ve anlarsýn ki bahar geçmiþ..
Hiç geçmeyeceðini sansan da...