Bizimdi

Deniz hoþ, kýr uç uca þývgýn sürerdi orman
Müjdesinde uçan kuþ, ezgisinde semaver
Bizimdi bahçelerde gülün olduðu her yer,
Adýmýz andýmýzdý doðarken öyle üryan.

Dalýp, dalýp gidiyor salkým söðüt uçlarý
Göldeki nilüferler gömülmüþ suskun þahit
Geleceðe mi kaldý verilen bunca ahit,
Güneþle kavruk çýktý bu aþkýn sonuçlarý.

Ankara varoþundan baþlýyordu Ankara
Kente dururdu çatý, astýðýmýz her bayrak
Bizdik göðe uzanan, halka dönük el ayak,
Bizdik boy sýrasýyla koþanlar peþi sýra.

Dersimde ezberimdi resmettiðim hilal ay
Gün boyu aydýnlýktan geceye sarkan þölen
Horon tepen, bar tutan, payýný dörde bölen,
Bizdik hep altý yöne doðrultulan ok ve yay.

Kaviydi her yanýmýz yapýdaki taþ temel
Ak kaðýdým, kalemim, öðretmenim, alfabem
Bizimdi üstümdeki örtündüðüm gök kubbem,
Bizimdi bize doðru, söz milletin diyen el.

Ve bizimdi bu aðaç, þývgýn süren kök ve dal,
Yataðýnda akan su, bu dað, ova, bu orman;
Tomurcuðu veren dal cadde, sokak bu meydan.
Yeniden açýl goncam, sevdam sürerken al al.
1993