Öyle ya insanlara bu þekliyle bir þey anlatamazdý. Her zaman her þeyi hazýr bulmaya alýþmýþtý insanlar. Birileri onlarýn yerine düþünmeli ve kolayca alabilecekleri hale getirmeli. Ýnsanlardaki düþünce tembelliði iþte! Nasýl elleri bir þeyleri tutup þekillendiriyorsa kafasýndan geçenleri yoðurup iþlemeliydi.

Akþam olunca kafasýný yastýða koyar koymaz, gün içinde aldýðý tüm iletiler beyninden tek tek geçerdi. Geçerken bir süzgeçten geçmiþçesine durulurdu: Netleþen her bilgi, beyninde ilgili hücre grubu tarafýndan örgenleþir. Akson ve dentritleriyle o bölgede bulunan hücrelerle sinapslar oluþurdu.

Parkta kafasýndan geçenleri genel bir deðerlendirmeyle analiz etmeye baþladý. Bunu yaparken daha önce depo ettiði bilgiler seferber oldu. Evet, o güne kadar okuduðu öðrendiði her þey daðýnýk bir halde iken; parka girdiðinde tüm bu bilgilerin üzerine yeni bir yazýlým programý oluþmuþ kapasitesi artmýþ gibi bir durum ortaya çýkmýþtý. Aslýnda içinde olan potansiyeli keþfetmiþti. Bilginin kotarýlmasýný, aslýnda var olan potansiyeli kullanmaya baþlamýþtý. Hala net olmayan þeyler vardý.

Henüz bir tanýmýný bulamadýðý bu durumu insanlara nasýl anlatmalýydý. Tereddütleri de yok deðildi. Hem Ýnsanlar ona inanmayabilirdi. Çünkü insanlar o güne kadarki hayatlarýnýn daðýnýklýðý içinde yaþamaya alýþmýþlardý. Peki, bu alýþkanlýk nasýl deðiþtirilebilirdi. Ýnsanýn beyni bilgisayardan farklýdýr. Ýnsanýn karar verme mekanizmasý ’’ hemen hemen ’’ ilkesine göre çalýþýr. Bilgisayar ise ’’ve ’’ , ’’ veya ’’ sistemine göre çalýþýr.

Ýnsan beyni bilgisayarla karþýlaþtýrýlamayacak kadar kapasiteli olduðundan bir kararla ilgili tüm hücrelerle baðlantý kurulmaya zorlasaydý beyin felç olurdu. ’’ hemem hemen ’’ ilkesinde karar verilirken yüzeysel ve en çabuk ulaþýlabilen hücreler kararda etkili olur. Ýnsanlarýn bu nedenle hýzlý karar vermeleri gerekir. Verdikleri kararlar hiç de doðru olamayabileceðinden, çoðu zaman piþmanlýk duyarlar. Deneme yanýlma yöntemi insana en kolay gelen yöntemdir.

Sercan, yanlýþ olma ihtimali olsa dahi hemen karar vermek zorundaydý. Tüm bunlarý birkaç saniyede düþünür, kýz arkadaþýna anlatmaya karar verir. Ona o kadar güveniyordur ki ailesinin bile bilmediði þeyleri onunla paylaþmýþtýr. Kantinde çayýný yudumlarken, nasýl anlatacaðýný kurmaya giriþir. O sýrada merdivenlerden kýz arkadaþýnýn indiðini görür. Ama ne o! Yukarý doðru çýkan biri onunla konuþmaya baþlar. Sercan konuþmanýn bitmesini sabýrsýzlýkla beklemektedir. Bu arada konuþma bitip gelirken Sercan bir çay da onun için alýr. Çayýn þekeri atýlýp karýþtýrýlýr. Bir yudum içip bardak býrakýlana kadar bir þey söylemez.

Sercan konuþmaya baþlar. Konuþurken kýzýn gözlerine bakarak tasarladýðý anlatýma sadýk kalarak, onun tavýrlarýna göre öncelik geliþtirerek konuþmasýný bitirir. Sercan birini ikna etmek istediðinde göz göze konuþarak her zaman etkili olmuþtur.

Kýzcaðýz Sercan’ýn saçmaladýðýný düþünür belli etmemeye çalýþsa da yüzüne bakan Sercan sahte bir tavýr aldýðýný anlar. Göz göre göre yalan söyler: onu anlamaya çalýþtýðýný, büyük ölçüde katýldýðýný ama bunlarýn kabul edilebilecek þeyler olmadýðýný, bunlarý baþka bir yerde söylemesinin doðru olmadýðýný anlatmaya baþlar. Çeliþki içindedir aslýnda ama yüzünde ürkek bir gizem belirmiþtir. Orada olmaktan huzursuz olmaktadýr ama bunu hissettirmediðini zannetmektedir. Kýzýn yargýlarý bunu kabullenemez bir durum olarak tanýmlamýþtýr. Sercan, kolay hayal kýrýklýðýna uðramayan biri olduðu halde; çok güvendiði bir insandan destek alamamasý onu üzmüþtür.

Detayýný anlatmadan olayý yüzeysel anlatmasýna raðmen, ilk aldýðý tepki Sercan’ý sarssa bile kolay kolay yýlacak biri deðildir. Ýçinde bu sýrrý saklamasý mümkün mü, birileriyle paylaþmak zorunda ama bu kim olacak? Onunla en iyi anlaþan hocasýna anlatmayý düþünür.

Hemen o saatte ani bir karar verir ve görüþmeye gider. Odadan çýktýðýnda yüzü bembeyaz, ne yapacaðýný bilemez haldedir. Öylece okul sýnýrlarýnýn dýþýna çýkar ve sokaklarda robot gibi yürümeye baþlar. Okul hayatý bitmiþtir. Beraber ev tuttuklarý arkadaþlarýnýn takýldýðý bir kafeterya vardýr. Bir saat yürüdükten sonra kafasýný toparlar ve oraya gider. Ýlk duraktan otobüse atlar o otobüse biner binmez bir süredir onu takip eden adam da otobüse biner.

Durumu fark eden Sercan ani bir refleksle hemen yerinden kalkar ve otobüsün arka kapýsý kapanmadan birkaç saniye önce kendisini dýþarý atar. Otobüs hareket etmeye baþladýktan sonra yerinden fýrlayan takipçi, arka pencereye doðru çevik bir biçimde koþar ve otobüs Sercan’’ýn birkaç metre uzaðýnda iken arkasýný dönüp baktýðýnda takipçiyle göz göze gelirler.

—     Kahretsin yine yanýlmadým.

Otobüsteki adam

—     Kahretsin uyandý!

Ama bunlar kimdir sýradan bir vatandaþla niye uðraþmaktadýrlar? Sercan’’ýn bunlarla uðraþacak gücü yoktur. Ne zaman nereden çýkacaklarý belli olmayan bu adamlar isteseler ücra bir köþede aniden çýkýp kaybedebilirler onu! En yakýn bildiklerinin bile sýrt çevirdiði, düþtüðü bu durum kafasýný týrmalamasýna raðmen birilerine anlatmaya kararlýdýr. Baþka bir otobüsle arkadaþlarýnýn yanýna gider. Bazý detaylarýyla durumu anlatýr. Onu anlamaya çalýþýrlar. Anlayamadýklarý noktalarý samimi bir þekilde paylaþýrlar. Büyük bir hevesle ve azimle seri bir þekilde anlatýr.