Hiç kimse duymak istemeyen biri kadar saðýr olamaz. Shakespeare

Zaman dediðimiz olgu çok acýmasýz. Ýçinde olduðumuz an hiç bir anlam taþýmýyor sanki. Ancak, geçip gittikten sonra, zamanýn, aslýnda ne kadar deðerli olduðunu anlýyoruz. Hele hele, çocuklar büyüyüp evlenme çaðýna geldiðinde, zamanýn ne kadar da hýzlý geçtiðini hayýflanarak söylemeye baþlýyoruz. Hafiften içimizi bir burukluk kaplýyor. Etrafa belli etmemeye çalýþýyoruz, ama bu burukluk yüreðimizde kök salmaya devam ediyor. Ýþte böyle bir evlilik arifesinde, bir aile dostumun çocuðu için bize gönderdiði nikah davetiyesini okurken, bir ara dalýp eski günlere gittim ve bir aným gözümde canlandý. Bu anýmý sizlerle paylaþmak istedim. Aslýnda bu aný, babamýn baþýndan geçmiþ olup ,bana anlattýðý þekilde aktarmaya çalýþacaðým. Nedenini ise yazýmýn sonunda söylesem daha iyi olacak sanýrým.

Yýllar önce küçük bir mahallede yaþarken, yaþamýný zar zor devam ettirme savaþý içerisinde olan bir yaþlý amcamýz vardý. Amca dedimse de bir akrabalýk baðýmýz olmamasýna raðmen, bizden yaþça büyük olanlarý amca veya dede diye tanýmlardýk. Sýk sýk ziyaret etmeye çalýþýrdým. Ýmkanlarým ölçüsünde de onun haftalýk ihtiyaçlarýný karþýlamak , ziyaretimin gerçek amacý idi aslýnda. Ziyaret günlerim hep ayný güne rastlardý. Bilirdim ki ,o gün, hatta o saatte , bu yaþlý amcamýzýn kulaðýnýn kapýda olduðunu. Mutad ziyaret günü, kapýyý çaldým ve içeri girdim. Halini ,hatrýný sordum. Baktým konuþmasýnda bir týslama sesi var. Fazla üzerinde durmadým. Bir süre sonra yaþlý amca yerinden kalktý, eski dolabýnýn üst çekmecesini itina ile çekti. Bir beze parçasýna sarýlmýþ küçük bir cismi bana uzattý. Bir elinde de bir mektup vardý. Mektubu da bana verdi. “Senden bir isteðim var oðlum”, diyerekten anlatmaya baþladý.

Benim uzaktan bir akrabamýn oðlu evleniyormuþ. Bu mektubun üzerinde adresi var. Þu bezin içerisindeki altýný bozdurup parasýný o adrese gönderirmisin dedi. Bez parçasýný aldým, yavaþça açtým. Ýçerisinde, yeni çekildiði belli olan, bir altýn diþ duruyordu. O zaman, yaþlý amcanýn konuþmasýndaki tuhaflýðýn sebebini anladým. Yaþlý amca, aðzýndaki tek altýn diþ kaplamasýný, evdeki eski bir pense ile sökmüþtü. Ýçim bir tuhaf oldu! Yavaþça yutkundum. Yaþlý amca sýrf etraftan ne derler korkusu ile aðzýndaki saðlam bir kaç diþten birini feda etmiþti. Geri kalan kýsa ömründe yemek yemekte zorlanacaðý kesindi. Olsun ne gam! Çevredekilerin, bilmem kim akrabasý da bu parayý gönderdi demeleri yeterdi.
O zamandan beri düþünürüm. Sýrf çevremizdekilerin hoþnutluðunu kazanalým diye, yapmak zorunda kaldýðýmýz þeyler ne ölçüde doðrudur. Ýçimizden, yüreðimizden gelemese bile, istemeye istemeye yapmak zorunda kaldýðýmýz þeylerin bir deðeri varmýdýr. Neden herþeyi maddiyata indirgiyoruz ?

Hele günümüzde nikahtan sonra yapýlan taký töreninin kameraya çekildiði, daha sonra kimlerin ne taktýðýnýn, defalarca izlenerek tesbit edildiði gerçeðini kimse inkar edemez sanýrým. X þahýs bize þu deðerde bir taký taktý, ben de onunkine, o deðerde bir taký takmalýyým fikri temel bir olgudur .Taký , para takan kiþi de kendi töreninde ayný deðerde bir taký veya para takýlmasý arzusundadýr. Bu gibi törenlerdeki ana amaç hep bir arada, bu mutlu günü hoþ bir þekilde beraber geçirmek deðilmidir. Hediye ,taký ...vs bu iþin arka planýnda kalmasý gerekir. Lakin gerçek öyle deðildir. Davet sahibi ne kadar deðerinde taký takýlacaðýnýn hesabý içerisindedir. Davetliler de ne kadar deðerinde bir hediye veya taký takmak hesabý yapma uðraþý içerisindedirler.

Benim naçizane bir önerim olacak ! Bu gibi törenlerde, sadece bir elin girebileceði geniþlikte bir deliðe sahip hertarafý kapalý bir kutu hazýrlansa, gelen misafirler taký veya parasýný avucunda tutarak , kutunun içine býraksa ne güzel olur. Böylece herkes gönlünden ne koparsa onu kutuya býrakmýþ olur. Kimin ne taktýðý söz konusu olmaz ve kimse tarafýndan bilinmez. Maddiyat ortadan kalkýnca bu gibi törenler gerçek anlamýný bulur. Ýmkaný olanlar, gönlünden ne geçiyorsa kutunun içine býrakýrlar. Ýmkaný olmayanlar ise elini gene kutuya sokar , ama bir þey býrakmaz. Böylece etrafa mahçup olurum düþüncesinden kurtulmuþ olur. Taký, para takmak evlenen kiþilere bir yardýmdýr. Bu yardýmý insanlarýn gözüne sokmak ise bence çok ayýptýr. Yukarýda anlattýðým anýmdaki “Altýn diþ” olaylarý gibi olaylar da yaþanmamýþ olur. Tüm dostlar, hiç bir çevre baskýsý altýnda kalmadan bu gibi törenlere mutlu bir þekilde katýlmýþ olurlar. Bu önerime itirazlar geleceðini biliyorum. Amacýn yeni evlilere destek olmak, ev kurmalarýna yardýmcý olmak, yardým edenleri çoðaltmak için, örnek olmak gerektiði öne sürülecektir. “ Ýyilik yap denize at ; balýk bilmez ise halik bilir “ atasözü gereðince yapýlan yardýmýn kimsenin bilmesine gerek yoktur.

Yukarýda anlattýðýmý küçük aný tüm ülkemizde üç aþaðý, beþ yukarý yaþananardan sadece biri.

Ýþte bu nedenle elimdeki nikah davetiyesine bakarken, acaba kaç ailede nasýl bir taký takýlacaðý konusunda ,ne tür tartýþmalar yaþandýðýný düþünmeden edemedim. Ýçimden bir ses –yaþlý amca örneðinde olduðu gibi- bir kiþi dahi olsa, bazý ailelerin taký takmak konusunda zor durumda kaldýðýný fýsýldýyordu. Kutu önerimin kolay kolay kabul edilmeyeceðinin bilincindeyim. Alýþýlmýþ düþünce kalýplarýný yýkmak zordur. Bunun tek ilacý zamandýr. Umarým zaman içerisinde benim bu önerimin dikkate alýnýr. Ben de evlenirken gençlik heyecaný ile tüm evlilik evrelerini yapmýþtým. Þimdi yýllar geçtikten sonra oturup düþündüm uzun uzun. Etraftan ne derler korkusu ile bir kiþinin dahi zor durumda kalmasýnýn , benim haberim olmasa dahi, ne kadar doðru olacaðý kafamda soru iþareti býraktý.Eðer zamaný geri getirmek mümkün olsaydý, yukarýda önerdiðim taký kutusu önerimi kendi evlenme töreninde uygulardým.

Bu konu üzerinde düþünmekte yarar var sanýrým. Sizlerin de baþka önerileriniz olabilir. Haydi gösteriþten ýrak, samimi , candan, maddi kaygýlardan uzak nice nice evlenme törenlerine buluþmak dileðiyle.