Günümden ne kazandým,
Elimde ne kaldý…

Hýrçýn bir yaþam koþturmasý içinde,
Her gün bir parçayý kaptýrmak hayata…

Ufkunda doðan uzun yolun,
Koynuma dolanmasýna ilk kez tanýk olmuþum…
Ýlk kez çekmiþim içime ýslak çimen kokusunu
Bir þiiri, þiir gibi deðil de,
Ýnsan gibi okumayý özlemiþim.
Haykýrmadan, baðýrmadan avaz avaz…
Özlemiþ bir isyanýn sessiz çýðlýyla heceleyerek…

“Kalk gidelim dediðinde” kalakalýrým ya öylece…
Biliyorum,
Bu dünyada gidecek yer yok baþka…
Benim cennetim de sensin,
Cehennemimde sen!

Olsa olsa bir zaman daha çimen,
Bir parça daha aðaç…
Olmadý, birkaç aþk,
Birkaç yolculuk daha…
Ben hep sürsün isterim oysa.
Çamur koksun bedenim…
Hiç dinmesin, geçmesin,
Ve gitmesin yaðmur…
Kalsýn dediðimde,
Baþucumda gecelesin dolunay…
Ne zaman duymak istesem,
Konuþsun yaz böceði…
Yataðým çimenler,
Yorganým gece olsun derim…

Derim, derim de…
Hasretim bin gam yar!

Her selâ sesiyle sen…
Ufkun avuçlarýndan dökülen
Kýzýl ýþýkta yokladým adýný…
Adýný andým.
Yorulmadým hiç!
Seni çaðýrdým usulca…

Ey bir kan pýhtýsýndan dil veren!
Ey verdiði dile adýný zikrettiren…
Ey zikriyle cennetine davet ettiren
Ve ey davetiyle ruhlarý dirilten…
Rahmetim de sensin, çilem de sen!
Puslu gecelerin, güneþsiz sabahlarýnda,
Tenim soðuktan titrerken dolan dilime…
Adýný, adýmdan eyle, ýþýðýnla kuþat…




Yazý müziði: http://fizy.com/#s/1ai6dy