Önümde uzayýp giden bu kaldýrým taþlarý
Bu gölgeli yüz, utancýmý isterikleþtiren bu gülüþ!
Neyin nesi ! neyin nesi gölgesinden korkan bu duruþ!
Bu gece sokak lambalarý..
Ülkesinden kovulmuþ özgürlüðümü aydýnlatýyor
Köpekliðe susamýþ acý avaz, aðzýmýn tam ortasýna döþenmiþ
Kan çanaðý iki gözle hangi çocuða bakabilirim
Hangi yüze çizebilirim seni
Yalan yanlýþ bu haritada hangi þehirde bulurum
Bulsam da kendimi nasýl anlatýrým
Belki bu iklim sarmaþ dolaþ baharlar getirir
Ýdam edilmiþ geçmiþimi affeder sicilimin Allah’ý
Kandýrýlmýþ bir kadýnýn rahminden düþüþümü unutur..
Çocukça masumluðumu satarým yakamoza
Geleceðimi kollarýna alan fýrtýna gibi düþerim peþine
Düþerim ! emzirildiðim döþüne
Gözlerimde unutulmuþ bir devrimin mahmurluðu var
Koyaklarýna asilik ektiðim bu memleket, sattý beni
Oysa, onca çocuk doðurmuþtum çam aðaçlarý renginde
Mavi patiskalarýyla zeytin aðaçlarýnda sakladým emeðimi
Bir gün dedim ! bir gün ölüm dirilecek çeþme baþýnda
Onca ezilmiþ, nefesi açlýk kokan fýtrat can bulacak kafataþýnda
Korkular diyorsun gülüm, düþlerine kastetmiþ korkular
Nedir ki ! içini söküp almýþsa düzen, kalmýþsan çýrýlçýplak
Ayaz namusuna sarýlmýþsa üryanlýðýnýn, nedir ki korku!
Hangi kurþun beynime zerk edilen sömürüden daha beter
Hangi iþkence, hangi idam korkusu, hangi daraðacý
Hangi týrnaklarý çekili eksik diþli gülüþ, içi boþ bu çuvalý yere serer
Ve gülüm, gelecek taze yapraklar gibidir dallarýmda
Erik aðaçlarýnýn bahara gülümseyiþidir saçlarýnda býraktýðým nefes
Dilim, sevdamý anamýn vebal akýtan memesinde hapsetmiþ
Mavi, rahim suyuyla yýkandýðým ilk duraðým!
Bereketli topraklarda kan içmiþ, toprak yemiþ soyum
Apoletleriyle siyah postallar ezmiþ ilk uçurtmamý, o da maviydi gülüm
Sen þimdi özgürlük diyorsun gülerek ! mavi
Ve gülünce bir umut ýþýðý gibi beliriyor gamzen
Dudaklarýnda kendine inanmayan titreme
Kollarýnda boþluða uzanan kucaklama!
Senin ellerin bu kadar küçük müydü gülüm
Bakýþlarýn gri, bir Ankara akþamý gibi miydi sözlerin
Ah gülüm.!
Henüz inmemiþ bir dinin peygamberi gibisin
Saklý dünyalara açýlan kapýlar gizli gözlerinde
Olaný unutmuþ, olacaðý anýmsatýyor yüzün
Ýntikam ceninleriyle doldurduðun bu rahim kimin?
Kimi sorgular meleklerin, aðzýnýn mezarýnda
Kimin adý yazar sevdanýn mermer taþýnda?
Günahýmýz bir bulutta yaðmur tanesi olmak
Hýrsýndan kanayan dudaða merhem..
Gökyüzünü çoraklýða yorgan yapmaktýr gülüm
Sancýsýný erken yaþayan bu hormonlu düþünceye kanma
Bütün çocuklar ölebilir belki, toprak, su ölebilir
Susabilir kafesinde kanarya, bütün kuþlar ölebilir!
O zaman bir damla sudur gözlerindeki nehir
Kavak aðaçlarý kadar uzundur mevsimler
Sol yanýnda bir baþka dünyaya yelken açar gemiler
Ve belki kirlenmemiþ bir mavi getirir bize martýlar
Yeniden doðar ! kara gözlü, mavi gözlü, inci diþli çocuklar
Yeniden oðlum, kýzým diyebilir boynu bükük analar
Ve gülüm..,!
Sen bir çýnar aðacý ol, gölgesi geniþ, göðüsleri büyük
Bütün insanlýðý emziren þefkatli, baðrý sýcak toprak ol
Nadasa býrakýlan rahmini sür tarlalarýmda
Týrnak týrnak ek kendini gövdeme
Yeþersin gözlerin papatyalar renginde
Boþver aðlasýn analar ülkemin her yerinde
Aðlasýn ve dövünsün dizler, yýrtýlýp çýksýn baðrýndan isyan
Eritsin demir parmaklýklarý gözyaþý, tuzu elesin toprak
Canlansýn bozkýrýmýn kurutulmuþ damarlarý
Yoksa, bin defa ölmem ve seni ölürken bile sevmem ‘’laf-ý güzaf’’
[[YB=2]] [[/YB]]
