 Yazar Tanýtýmý | Emekli öðretmen. Þiire duygusal, gurbet, kahramanlýk, yurt temalý olarak baþladým. Nasrettin Hoca'nýn fýkralarýný, Mevlâna'nýn hikâyelerini, halk masallarýný ve hikâyelerini þiirle anlatmaya devam ederken; bir arkadaþýmýn hatýrlatmasýyla DEDEKORKUT hikâyelerinin tümünü aslýna uygun, kiþi yer ve zamana baðlý olarak anlattým.
Bu tür çalýþmalarým devam etmektedir. |
| Yazýsýnýn Özellikleri | | masalýmsý þiirler |
| Edebi Etkiler | | En çok etkilendiklerim halk þairleridir. |
| Benzer Yazarlar | | Tarzýma uygun kimseyi tanýmýyorum. Þiiri okuyanlarýn bir çoðu EKOL olduðumu söylüyorlar. |
| Özgeçmiþ | 10/09/1954 Kayseri Ýli, Akkýþla Ýlçesi Gömürgen Kasabasý doðumluyum. 1975 yýlýnda Gökçeada Atatürk Ýlköðretmen Okulu’ndan, 1988 yýlýnda AÖF ÖNLÝSANS PROGRAMI`NDAN mezun oldum. Bitlis ve Kayseri`nin çeþitli yerlerinde sýnýf öðretmenliði ve okul idareciliði yaptým.
Çalýþmalarýmda süslü ve anlaþýlmasý zor olan kelimeler yerine sade, herkesin anlayacaðý bir dili kullanmayý tercih ettim. 1999 yýlýndan itibaren de TÜRK-ÝSLAM kültürünü genç kuþaklara tanýtmak ve sevdirmek için sanatýmý bu yolda kullanmaya çalýþtým. Ayný yýl Mevlana’nýn, Beydeba’nýn, Lafontein’in, Ezop’un, halk masallarý ve fýkralarýný þiirle anlatma hevesine kapýldým.
1999 yýlýnda “ÇOCUK DÜNYASI” , Nasrettin Hoca’nýn fýkralarýnýn þiirle anlatýmý olan “MASAL, ÞÝÝR, FIKRA MI?” isimli kitabým çýktý.
2004 yýlýnda fýkra, bilmece, esprili bilmeceler, sayýþma ve tekerlemelerden oluþan “Dünya Neye Gülüyor?” adlý derleme eserimi yayýmlattým.
Edebiyat çevresinden gelen öneriler doðrultusunda “MANZUM DEDEKORKUT DESTANLARI” adýný verdiðim, “DEDEKORKUT DESTANLARI’NIN” tamamýný ayný yöntemle özüne baðlý olarak þiirle anlattým.
“MASAL BAHÇESÝ”
“MASALLAÞAN FIKRALAR”
Merhum Halk Þairi amcam, Habib KARAASLAN’IN yayýmlanmýþ dört þiir kitabý ile hiç basýlmamýþ þiirlerinden oluþan “HALK ÞAÝRÝ HABÝB KARAASLAN’IN HAYATI VE ÞÝÝRLERÝ” isimli bir kitap hazýrladým.
“DÝYORUM” adlý kitaplarým yayýn hayatýna girmeyi beklemektedir
|
| Bulunduðu Yer | | KAYSERÝ |
|
ASLAN, KURT VE TÝLKÝ
Kurt, tilki bir de aslan
Ava çýkmýþ bir zaman.
“Birlikte rahmet vardýr,
Ne bulursak o kârdýr.”
Diye karar vermiþler.
Ormanda yürümüþler.
Þanslarý yaver gidip
O gün iyi av edip,
Çekilmiþler bir ine.
Kurt ile tilki hile
Düþünürken aklýndan,
Emir gelmiþ aslandan:
Ey koca kurt haydi sen,
Baþlayýp önce benden,
Avýmýzý paylaþtýr;
Açlýðýmý yatýþtýr.
Kurt demiþ: — Padiþahým,
Yüce soylu kralým.
Sen büyüksün, sonra ben...
Tilki de ikimizden,
Küçük ve geridedir.
Paylarýmýz bellidir.
Yaban öküzü sana,
Þu dað keçisi bana.
Tilki kardeþ tavþana,
Uygundur kalýbýna.
Buyurun da yiyelim,
Yorulduk, dinlenelim...
Aslan birden kükremiþ.
Kurt ve tilki titremiþ:
— Ne söylersin sen ahmak!
Yok mu sen de utanmak?
Ben varken sizlere pay,
Vay seni eþek vay vay...
Eþekten de kötüsün,
Sen köpeðin tekisin!
Hay seni kaz kafalý,
Kim ormanýn kralý?
Verirsem alýrsýnýz,
Vermezsem bakarsýnýz.
Yaklaþ þöyle yanýma,
Bakayým suratýna! ..
Kurt titreye titreye,
Baþlamýþ yürümeye.
Aslanýn yakýnýna
Gelince karþýsýna,
Bir pençeyle serilmiþ.
Ciðerleri delinmiþ.
Ölüp gitmiþ zavallý...
Ormanlarýn kralý,
“Tilki! ” diye seslenmiþ.
Bir de onu denemiþ:
— Ýkimize üçünü,
Pay et göster gücünü! ..
Sýra ona gelince
Tilki diz çökmüþ önce:
— Tümü sizin kralým.
Bir sýraya koyalým.
Yaban öküzü var ya,
Sabahki kahvaltýya.
Dað keçisi öðleye,
Uygun olur yemeye.
Sona kalan tavþan da
Kralýma akþamda,
Leziz bir yemek olur.
Kendisine sunulur...
Tilki üçünü avýn
Yemesine aslanýn,
Ayýrarak belirtmiþ.
Aslan þöyle söylemiþ:
— Ýþte budur adalet! ..
Kimden öðrendin hayret?
Tilki demiþ: — Efendim,
Kim olurum ki, neyim...
Siz yüce kralýmýz.
Olacaktýr farkýmýz.
Siz her þeyin sahibi.
Ormanýn tek hâkimi.
Bu tür pay etmeyi ben,
Yatan kurdun hâlinden;
Ýbret alýp belledim.
Güzel oldu eminim…
Tilkinin cevabýna,
Aslan demiþ ki ona:
— Bu herkese ders olsun!
Üçü de sana kalsýn.
Ýbret aldýn ya kurttan,
Sen de oldun bir aslan.
Artýk tilki deðilsin,
Bizlerden birisisin...
Aslan kalkýp giderken,
Tilki demiþ içinden:
“Þükür olsun Mevlâ’ya.
Yaradan’ým Huda’ya...
Ýyi ki önce ona,
Söyledi sonra bana.
Yoksa helâk olurdum,
Ben nasýl kurtulurdum? ..
Mevlâna da Allah’a
Hamdeder, der ki sana:
“Ýyi ki son ümmetiz.
Çok örnekler biliriz.
Helâk olan kavimler,
Ne güzel örnektirler...
Geçmiþleri düþün ki,
Onlar kurt, bizler tilki.
Baþlarýna geleni,
Anla, koru kendini.
|
|
