|
Adalet Üzerine...
(Umut Salih Tiryakioðlu) 2 Mayýs 2010 |
Tüze Felsefesi (Hukuk) |
| |
 Gözlerimizi ýþýða alýþtýrmaktan bahsederken adaletin gözlerinin baðlý olduðunu unuttuðum sanýlmasýn! Evet gözleri baðlýdýr, bu yüzdendir ki zengin-fakir, güçlü-zayýf, kiþi-kurum gibi bir ayrýmý yoktur. Bilincinde yahut bilinçaltýnda herhangi bir gruba aidiyet ve yakýnlýk duyumsamaz. Acýma, öfke, yahut korku nedir bilmez. Kýlýcý doðru zamanda, doðru yere ve doðru baskýyla iner. Ölçüsü þaþmaz terazisidir. Bahsettiðim þeyin eski pagan masallarýndaki kahramanlarý anýmsattýðýný biliyorum. Ama o bir kahraman da deðildir. Bir idealdir. Mükemmel, ezeli ve ebedi... Ulaþýlamayan... Ona yakýn olabilmek bile ne büyük zevk! Bedeni veya duyusal baþka hiçbir zevk bir ideale yakýn olmanýn verdiði zihinsel hazza yaklaþamaz. O idealin peþine düþmekse zihni de aþarak ruhsal bir doyumun kapýlarýný aralayacaktýr. |
|
|
Beyinde Felsefi Bir Serüven...
(Umut Salih Tiryakioðlu) 3 Mayýs 2010 |
Felsefe |
| |
 Umut, filizlerini vererek kýrmýzý bir güle yaþam sunmuþtu. Ve bir faniye de mefkure... Lakin maksuda varmak çok sancýlý olacaktý. Þimdiden doðum sancýlarý Aklý büyütür olmuþtu ki; hakikatte vesvese olmayýp da vücut bulma ihtimali göz önüne alýndýðýnda, zindanda kendine rastlamasý nasýl bir karmaþaya netice verir kestirilir þey deðildi. Mahzenin derinliklerinde, dairelerin içinde gizlenmesi; tevekkülle dönerek arþý endam etmesi; Akýlda varlýk bulup, doðum sancýlarýnýn da Aklý beslemesi hep kýsýr döngüler yaratýyordu çevresinde. Acaba tüm kýsýr döngüleri ve zincirleri kýrýp atabilecek miydi? Sustu. Çünkü sualler, tereddütler, sonuç alma kaygýlarý artýk bu beyinden çok uzaktý. Göçebeler yalnýzca yürürdü. |
|
|
Adalet Üzerine (Yeni Bir Evrensel Sistem Arayýþý ve Adalet Düþüncesi)...
(Umut Salih Tiryakioðlu) 26 Haziran 2010 |
Tüze Felsefesi (Hukuk) |
| |
| Yüzyýllardýr sömürge politikalarýný temellendirmek için kullandýklarý felsefi düþünce ve argümanlara baktýðýmýzda bunlarýn bir zincirin halkalarý gibi birbirine baðlandýðýný görüyoruz. Dediler ki, ölümden sonra hayat, insan için geçerli bir olgudur. Bu yüzden, ahlaka ve adalete uygun yaþamak zorunda olan insandýr. Devletse bu dünyada ödülünü alacak veya cezasýný çekecektir. Onun için öbür dünya olamayacaðýndan, devlet, insan için geçerli olan etik kaygýlarla baðlý deðildir. Böylelikle baþka toplumlardan çalmakta beis görmeyecek, vicdan azabý da duymayacaklardý. |
|
|
Adalet Üzerine (Hukuk Ekolleri Ýçerisinde Tabii Hukuk Doktrini'nin Ýdealist Duruþu ve Evrensel Bir Sistem Arayýþý)...
(Umut Salih Tiryakioðlu) 6 Aðustos 2010 |
Tüze Felsefesi (Hukuk) |
| |
| Gelgelelim insanlýðýn varoluþ denkleminde sayýsýz tecrübeleriyle sabit olmuþtur ki, günü kurtarmak hiçbir topluluðu geleceðe taþýmamýþtýr. Yalnýzca bugününü düþünenlere yarýn ekmek vermeyecektir. Þu anda yapýlmasý gerekeni layýkýyla yapmak ve gerekli tatmini gerektiðince saðlamak, baþarýyý en hýzlý getiren etkenlerden biri olabilir ama hukuk gibi a priori ve kendiliðinden var olan bir üst oluþ, sistemleþtirilir ve uygulanýrken çaðlara ve büyük kitlelere hitap edecek þekilde düzenlemeler yapýlmalýdýr. Ki ancak evrensel yasalarla mutlak bir adalete ulaþýlabilir. |
|
|
Adalet Üzerine - 4 (Ýnsanlýðýn Þafaðý)
(Umut Salih Tiryakioðlu) 2 Ocak 2011 |
Tüze Felsefesi (Hukuk) |
| |
| Yeryüzünde hüküm süren anlayýþlarý genel hatlarýyla gördükten sonra en zor iþ, bu pragmatist dünyayý nasýl ters yüz ederek idealist bir dizgeyi hakim kýlacaðýmýz noktasýnda toplanmaktadýr. Bunu gerçekleþtirebilmek için olaný bir kenara býrakýp olmasý gerekeni bir çerçeve halinde, duyularýmýzca kavranabilecek tarzda sunmakla baþlamayý uygun görüyorum. |
|
|
Ölüm Üzerine - 1
(Umut Salih Tiryakioðlu) 13 Kasým 2011 |
Felsefe |
| |
| Ölüm, çoðu insan için korkularýn efendisidir. En inanmýþ kalpleri bile okþar zaman zaman. Yürekleri sýkýntýyla doldurur. Varlýðýyla hayatý hem zehir eder hem de gerçekte olmadýðý kadar manidar kýlar. Peki gerçekte de öyle midir? En azýndan mantýken böyle olmasý gerektiði düþünülmelidir. Fakat bu dünyada gerçek olan tek olguyu, ölümü, o kapýmýzý çalana dek gözardý ederiz. Hayatýn içindeki küçük ayrýntýlarla sanki bu evrende sonsuza dek kalacakmýþýz gibi meþgul olur, böyle acý bir gerçek karþýsýnda pek önemsiz olan olaylarla ve düþüncelerle boðuþuruz. Mali durumumuz, baþka faniler nazarýndaki görünüþümüz, tuttuðumuz siyasi parti veya futbol takýmýnýn akýbeti gibi gelip geçici düþünceler -mantýða tamamen aykýrý olarak- zihnimizi meþgul eder de on yýllar içerisinde yokolup gideceðimiz hakikati karþýsýnda cinnete düþüp delirmez yahut da hayatýn gerçek anlamý üzerine cevaplar aramaya yeltenmeyiz. |
|
|
|
