düşünerek ağlayan biriydim ıssızlıkta
solmuştum, gündüz güneş, gece ay’la
düşünendim, sonuçsuz ve umutsuzca
o düşüncelerle yaşarken solgunca,
biri dedi; “merhaba” solmuş hayatıma
merhaba diyene bakınca
içimden dedim; o da solduranlardan mı acaba?
solduranlardan biri olsa,
soldurmuşsa zamanında,
ne işi olurdu tekrar solgunla
gördüğü solgun bu insanda
soldurduğunu mu hatırladı yoksa,
tanıdığı birine benzetip
hesaplaşacak mıydı vicdanınla?
kuşkuluydum, düşünüyordum o merhabayı
sordum ruhuma, ne diyorsun bu duruma?
dedi; yüreğiyle tebessüm etti sana.
o yürekle bu berbat dünyada
solmadan devam eder miyiz hayata?
ve cevap geldi bir bakışıyla
güneş doğdu karanlığa
kayboldu karanlık aydınlıkta..
güneşine teslim alana
tek dileğim var; bari sen soldurma…
(Gürsel ÇOLAKOĞLU)