Yalnızlar şehri burası.
Burada sadece yalnız olanlar yaşar, aldatılmışlar, darbe almışlar, en sevdikleri tarafından kandırılmışlar yaşar. Yalnızlar şehri işte, görünüşte çok kalabalık, şen şakrak, cıvıl cıvıl sokaklar, oysaki tam bir sessizlik hakimdir burada, çıt çıkmaz, boyunlar büküktür ve hep mahzundur kalpler.

Buranın sakinler adı üstünde sakindir, birde ürkek. Çabuk güvenirler karşısındakilere, herkesi kendileri gibi iyi yürekli sanırlar, bağlanırlar, istense canlarını verirler. Ama hep yarı yolda bırakılırlar. Kurnazdır karşılarındaki, hep kendi çıkarlarını düşünürler bu yüzden istediklerini elde edince bırakırlar yüzüstü.

Güçlerine gider bu iş yanlızlar şehri sakinlerinin. Yaralarını sarmaları uzun zaman alır, duygusaldır onlar. Maddi çıkarlardan önce manevi çıkarlar önemlidir çünkü onlar için, işte bu yüzden birkez değer verdikleri kişileri suçlayamazlar asla, karşısındakilere hep mazeret bulurlar onlar adına. Kendilerine yapılandan ötürü asla kin beslemezler kimseye, sadece kırılırlar işte… Birkez daha çekilirler içlerine, yalnızlıklarına bir yalnızlık daha eklerler, yaralarına bir yara daha eklerler.

Bu yüzden ürkektir onlar, yine biri kendilerine yaklaşmak istediğinde temkinli olurlar önce ama onların kalbinde kurnazlık yoktur sadece sevmeyi bilirler onlar, bu yüzden yine teslim ederler kendilerini. Tek istedikleri şey sevmek ve hakedildikleri gibi sevilmektir.

Burası yalnızlar şehri, kırgınların, yaralıların, canı yanmışların yeri…
Burası yalnızlar şehri; burası “ BENİM KALBİM. “
Eğerki sende üzmeyeceksen; “ HOŞGELDİN.”