Yýkýldý kentin kuleleri,
Bin bir baþlý devin her baþý düþtü birer birer.
Önce akþamlar kaybetti neþesini.
Soldu akþamýn canlý renkleri.
Dindi akdenizin meltemi,
Egenin imbatý dindi.
Hava kup kuru þimdi.
Kaybetti dudaklar tüm nemini,
Yapa yalnýz bir yolcunun dudaklarý kup kuru.
Tüm sesini kaybetti akþam,
Kuþlar sustu,
Sustu böcekler.
Tüm sesler sustu teker teker.
Ve akþam sessiz büsbütün.
Sonra gece,
Gece özlemiyor artýk mehtabý
Ve gece özlemiyor günü.
Karanlýða gömüldü tümüyle.
Gece karanlýk,
Gece sessiz, saðýr ve kör.
Söndü bin bir yýldýz özenip bin bir baþlý deve.
Yýldýzlar sonuk
Ve donuk yýldýzlar.
Silinip gitti tüm yollar gecenin karanlýðýnda,
Kaybetti yolunu gecenin yalnýz yolcusu.
Yapa yalnýz kaldý ortasýnda gecenin.
Sonra o derin sessizlik,
Sese inat sustu gece,
Sustu sular,
Ve sustu gece kuþlarý.
Gecenin yalnýz yolcusu sustu.
Ve konuþtu yalnýzlýk gecenin tam ortasýnda,
Konuþtu sessizliðe inat,
Ve tüm sesler kaybetti sesini yalnýzlýðýn sesinde.
Gece karanlýk,
Gece yalnýz,
Gece sessiz, kör ve gece saðýr.
Ve hüzün renginde geceleyin gökyüzü.
Ve düþlerin en güzelleri uzak geceden.
Karartmýþ gecenin karanlýðý
Düþlerin en güzellerini.
En güzelleri düþlerin iltica etmiþ birer birer,
Bilmeden sýðýnmýþ kabuslar yurduna.
Hanidir kabuslar görür gecenin yalnýz yolcusu,
Ve çürütür içinin kabuslarýn her biri yalnýz yolcunun.
Her gece kabuslar yurduna sürgündür gecenin yalnýz yolcusu,
Ve kayýptýr kabuslar yurdunun kapýlarýnýn tümü.
Kazanmaya inat yüzleþir kayýplarla.
Gece uzar up uzun,
Kýsalan anýlarýna inat yalnýz yolcunun.
Sonra biter gece,
Melankolik bir güneþe uyanýr sabah.
Yolcu uyanýr melankolik bir sabaha.
Boþtur güneþin aydýnlýðý,
Ve üþütür yolcuyu güneþin sýcak sanýlan her dokunuþu.
Belki bitmiþtir kabuslar,
Kapanmýþtýr kabuslar ülkesinin kapýlarý belki.
Melankolidir günün getirdiði kabuslara inat,
Ve sürmektedir çürümesi yolcunun içten içe.
Suskunluðun saltanatýdýr hüküm süren gün içinde,
Yalnýzlýk sultanýn sessiz buyruklarý susturur tüm sesleri,
Anlamsýzdýr kuþlarýn sesi,
Ve kalabalýk konuþmaktadýr anlamsýz anlamsýz.
Tüm kalabalýða inat suskundur yolcu.
Ve suskundur aklýnda yolcunun anýlarýn tümü.
Suskundur þarkýlar,
Þiirler suskundur.
Yapacak hiç bir þey kalmamýþtýr artýk,
Sonra gecenin yalnýz yolcusunun aklý daðýlýr paran parça.
Ve o artýk hayatýn yalnýz yolcusudur.
Suskundur akþam,
Ve gece karanlýk.
Gündüz melankoliktir tümüyle.
Hayatýn yalnýz yolcusu kaptanýdýr sessiz geminin,
Gitmelerin tümünün seyir defterini tutar umarsýzca.
Her limanda bir baþ býrakmýþtýr geminin bin bir baþlý kaptaný.
Göz yaþlarýnýn gelgitidir limandan süren gemiyi,
Hayatýn ýssýz denizine.
Ne gün bellidir,
Ne de gece.
Biten her günde bir gülüþ asýlýr yargýsýz,
Ve baþlayan her gece katilidir güzel düþlerin birinin.
Yalnýzca yalnýzlýktýr
Geçen her zamanýn adý.
Yalnýzlýða sürgündür hayatýn yalnýz yolcusu,
Ve kaptanýdýr sessiz geminin.
Ve umut yoktur,
Konuktur girdiði her limanda
Bilir ki bir gün çýkacaktýr mutlaka,
Bir gün mutlaka kovulacaktýr.
Yada yalnýzlýk çaðýracaktýr onu bir gün mutlaka.
Çarelerin tümünü yutmuþtur deniz,
Çare yoktur,
Hayat avcýsýnýn çaresiz avýdýr hayatýn yalnýz yolcusu.