Komşular darda kalınca,
Yardım etmeli, insanca.
İnsanlığa bu yaraşır,
Erdemli böyle tanınır.
Köylü yolculuk boyunca,
At ve eşeği ardınca,
Bir ovada yürüyormuş.
Eşek yükten ölüyormuş.

Ata demiş ki: — Arkadaş,
Yüküm çoktur gel de paylaş.
Eğer bu yükten ölürsem,
Hepsi senin anla, sersem!..

At hiç oralı olmamış,
Zerre kadar acımamış.
Gerçekten de ölmüş eşek.
Köylü deriyi yüzerek,
Ata sarınca yükleri,
At demiş ki: — Ah serseri!
Arkadaşı dinlemedi,
Kurukafam düşünmedi…
Yardım etseymişim ona,
Bu yükler kalmazdı bana...

Kaçan fırsat geri gelmez,
“Son pişmanlık fayda vermez.”

Ahmet KARAASLAN