Dilin dingili kırıldı
Dağıldı düzen
Kuru bir ayaz vurdu hayalleri
Çatladı ten
Tuz buz oldu yürek.
Zamansız açan çiçekler düştü
Öksüz bırakarak umut dalından
Ortada kaldı tüm niyet
Ayan beyan
Fırlayan sözcüklerin ürkütücü çıplaklığından...

Kırağı vurdu ışıldayan aynaya
Dondu bakışlar
Ürküttü tahayyülüyle o an
Kaf dağının ardındaki kışlar
Kuzey denizlerinin buzullarında
Mahsur kaldı bir gemi
Dümeni kırık
Geçti üzerinden fırtınalar boranlar
Yırtıldı gönül yelkeni
Menzilinden çıkmış sözlerin inciten günahkarlığından...

Şimdi bu ürkek yürek
Beyaz uzun bir gece
Her atışı bir mısradan firari
Asi bir hece
Naif meltem esintisiyle giydiği
Renkli maskesini soyundu vaatler
Üryan oldu her yalan
Kırıldı bütün renkler
Yaban sözlerin kanatan riyakarlığından...

Ekim-2011 Ayfer GEMİKAYA