Sen her zaman bir şair gibiydin her halinle
Fakat buruk bir hüzün taşardı gözlerinden
Söz etmezdin kimseye, açılmazdın birine
İçtiğin rakı bile, senle sarhoş olurdu…

Yakışıklı içerdin, peynir ve kavun ile
Görenler imrenirdi, eşlik etmek isterdi
Biterdi bütün derdin, şiir, şarkı, sohbetle
Bu faslın hatırası, dünyalara değerdi…

İçmesini bilmeyen, yanına yaklaşmazdı
İlk önce İstanbul’u, çok sevmek önemliydi
Rakının muhabbeti, bilmeyene zor gelir
İçmesini bilenle, her şey daha güzeldi…

İstanbul’da yaşarken, boğazda balık yersen
Yanında rakı yoksa ayıp olur balığa
Nedense kokusu ve rengi batar rakının
Oysa kokusu aşktır, rengi ise göz taşı…