Sen her zaman bir þair gibiydin her halinle
Fakat buruk bir hüzün taþardý gözlerinden
Söz etmezdin kimseye, açýlmazdýn birine
Ýçtiðin raký bile, senle sarhoþ olurdu…

Yakýþýklý içerdin, peynir ve kavun ile
Görenler imrenirdi, eþlik etmek isterdi
Biterdi bütün derdin, þiir, þarký, sohbetle
Bu faslýn hatýrasý, dünyalara deðerdi…

Ýçmesini bilmeyen, yanýna yaklaþmazdý
Ýlk önce Ýstanbul’u, çok sevmek önemliydi
Rakýnýn muhabbeti, bilmeyene zor gelir
Ýçmesini bilenle, her þey daha güzeldi…

Ýstanbul’da yaþarken, boðazda balýk yersen
Yanýnda raký yoksa ayýp olur balýða
Nedense kokusu ve rengi batar rakýnýn
Oysa kokusu aþktýr, rengi ise göz taþý…