etkisi derin olan şeyler unutulmaz..ben hatırlıorum..öyle güzeldi ki nasıl unutulur..unutma eylemi tarifsiz kaldığında çok güzel görünüyor..unutamama başlıyor çünki.. unutmak en özel yeteneğimiz..çekilen acıları alıp götüren tekrar tekrar aynı hatalara düşüren yanılgının azraili belli olmayan kaybedişlerimizin sahibi..ama seni unutamamak hayatın nefes alıp veriş şekli sanki..öylece yaşamak..yanıbaşında sahipsiz ve sadece senin olmayı dileyerek zamanı takip etmeden gülen bi yüzle bakakalıp içinde çığlık çığlık mutlu olmak seni unutamamak..hepsini hatırlıyorum iz iz kazınmış gibi hafıza çukurlarıma..sen hatırlıyormusun yanında geçen zamanı..ışıldıyordum..bütün korkularım geride kalmıştı gözlerindeki ışıltımı hissettiğimde yaşıyordum bak kocaman..mutluluktan ölecek gibiydim..vakit geçtikçe beni sana sürükleyen huzurum öyle sıcaktı ki mevsim sonbahar da olsa üsküdarda..yağmurun hiç önemi yoktu ama değerliydi o günden sonra..oysa ilk tanımıyordum seni..yıllar öncesinden beri gözümün önünde olan sendin içimde bilmeden yaşayan sen..hata hata üstüne günlerimi geçirirken o gün gördüğüm yüzünmüş meğer hep beklediğim..oysa beklentiler yıkık dökük hatıra birikintilerini sunar insana canını en yanmayacağı yerden yakar genellikle ama yine de beklersin..hayal kurmak insan olmanın, yaradılışın özelliği çünki..uzak kalabilmek tüm hayallerden ancak ve ancak başına gelebilecek ve senin bunu kaldıramayacağın en büyük acı ile ters orantılı..ve ben artık görebiliyordum seni..gözlerim tüm yorgunluktan kurtulmuş görebiliyordum artık..yaşıyordum..yanı başından gitmek zorunda kaldığım akşamlarım olmasaydı hiç bitmeyecekti..belki de asla..her ayrılışım bu kadarmı acı olur üstelik sonsuz bir ayrılık değilken..ellerini bırakıp gittiğimde hissettiğim ayrılık melankolisi sonsuzluğu yaşatıo içime, seninle mutlu olmanın sarhoşluğu kafasında kocaman gülümsüyorum.. bak yüzüme..