Zaman su gibi akýyor gerçekten. Kapkaranlýk hiç ýþýk görmemiþ günahlarýn perdelendiði bir gecenin biraz daha uzamasýný dilemenin de hiçbir anlamý yok ki. Fakat aydýnlýk, er geç cürümümüzün perçeminin bir ucundan yakalayýp, yüzümüzü utanç kýrmýzýsýna boyayacak elbette…

Evet, hiçbir suç sahibinde kalmayacak. Öyle vaat edilmiþ bize. Evet, her suç için bir mahkeme, er geç kurulacak vedahi mutlaka bir hüküm verilecek bu aþikâr…

Ýnsaný, hipnoz eden adeta kendinden geçirip büyüleyen bir cümlenin noktasýný koymamaktaki inada, ýsrarla devam etmek de bir þey ifade etmeyecek! Zira sözün hiçbir hükmü kalmadý artýk modern çaðlarda. En güzel cümleleri sayýp döktüðümüz þu ahir zaman diliminde bile yeryüzünün kavgalarý, insanlarýn duyarsýzlýklarý devam ettiði için bu güzelliklerde birer çam aðacý gibi devrilip gidecek, kelimelerimiz de çirkinleþtikçe, haddimizi de aþtýkça þaþkýnlýðýmýz her gün biraz daha artacak kýsaca…

Zaman akýyor ey okuyucu! Üstelik ýþýk hýzýyla akýyor bunu sen fark edemesen de.. Her þey, olmak zorunda olduðu hal üzerinde ve yazgýsýna tutsak bir þekilde akýyor zaman… Ama, fakat ve lakin sen hariç…

Zaman bölünür, çaðlar isimlerle anýlýrdý eskiden, Ýlk çað, orta çað, yakýn çað, þimdi isimler kifayet etmez oldu çaðlara! Her gün, yeni bir çað oldu. Her gün bu çaðda insanda kendine yeni bir ilah bulup yeni bir kelimeye tapýyor bulundu. Yemin sözcükleri, öðrenme metot ve modelleri, evlenme þekilleri, hastalýklar, çareler, hýzlý bir evrim geçiriyor artýk. Akýldan ve düþünceden daha hýzla yaþýyor insan, üstelik düþünmeden, üstelik beyin bedava iken…

Bir özlü söz, korlanmýþ demir parçasýnýn ulaþtýðý doruðu sabitleþtiriyor derin anlamýnda: “Demir tavýnda dövülür”. Baþka hiçbir söz, zamanýn, akýllara durgunluk veren incelikteki bir “anlýk” parçasýnýn önemini bu kadar derin ifadeyle anlatamaz herhalde. Demir ve tav; Sur ve kýyamet gibi. Anlýk depremler, anlýk ölümler.. Ýnsanýn hiç bitmeyecek sandýðý ömür çizgisinde milyonlarca an var. Milyonlarca kýyamet, milyonlarca ölüm de demek bu..

Zaman akýyor, uçuruma koþan çýldýrmýþ küheylanlar gibi. Bekleyiþler, özlemler, yakarýþlar çare dahi deðil. Yarýnlar sel gibi çaðýldýyor saçlarýmýza, tenimize, ruhumuza. Söz, vakti gelmiþken söylenmeli, daraðacý vaktinde kurulmalý ve hüküm ferman edilip infaz edilmeli. Vakti gelen ok fýrlamalý yaydan…

Zaman akýyor anlamýný kavrayamadýðýmýz kelimeler gelip geçiyor gözlerimizin önünden bir film þeridi gibi. Onlarý anlamak gerek. Anlamlý cümlenin sýrrý çözülsün, yazýtlar aydýnlansýn diye…

Demiri dövmek vakti gelmiþse, beklememeli artýk. Karanlýk yeterince çökmüþse üzerimize, bir fiþek atýp güneþi çaðýrmalý. Güneþ penceremize kadar gelmiþse eðer, þükürler, dualar, gönüllerde salýnmalý. Bazý tasarýlar eyleme dönüþmeliydi þimdiye kadar. Bazý özlü cümleler vardý, yazýlmasý, söylenmesi gereken. Zaman akýyor. Vakti geçen eylemin sýzýsýyla vakit kaybetmenin ne anlamý var þimdi?
Ýnsan bilemiyor, zamanýn nasýl aktýðýný fark edemiyor. Bir takým sýkýntýlar edinme, çýrpýnýþlar, haykýrýþlar faydasýz artýk. Yürüdüðümüz yollara bir takým iþaretler konulmuþtu. Durulmasý, hýzlý yürünmesi, susulmasý, haykýrýlmasý gereken noktalar vardý. Fark edemedik. Þimdi çok geç.

Her nefes yalnýzca bir kere solunabiliyor. Ayný nefesi ikinci kez solumak ne kadar mümkünse, yapýlmasý gereken fakat yapýlmamýþ olaný yapmak da o kadar mümkün gelmeli kuvvetimize yük cinsinden. Zamanýn en küçük parçasý “an”. Yeryüzü, bir anýný bir daha yaþamadý ki hiç! Her nefesi, solunmasý gereken anda solumak gerekiyor öyleyse çünkü zaman hýzla akýyor sevgili okuyucu hýzla…



http://twitter.com/yusairmak
https://www.facebook.com/yusairmak
yusairmak@hotmail.com