Yazmak, yalnız kalmak benim için. Yazmak, kendimle konuşmak gibi. Hep başkalarına yazsamda, yazdıklarımı bir tek benim anlamam gibi. Evden çok uzaklaşınca annemin seslenmesi gibi. Eve her döndüğümde kalamdığım gibi, kağıdı kalemi her aldığımda yazamamak gibi bir şey benim için yazmak.
Olmak istediğim insanı olabilmek için harcadığım zaman, hayallerimdeki adamı yaratırken harcadıklarım... içimde hep hizayasokan bir emir, ama koyvermek için can atan ben.
Birşeyleri toparlamak isterken, dünyayı kurtarmaya çalışırken bulur kendini. içtiği bir duble rakıda içemeyenlere üzülüp, keşke hepimiz aynı olsaydık diye hayal kurarken güneş batar ve gökyüzü görünür. Gezdiği şehirler, gördüğü ülkelerle tecrube, gökyüzü aynıdır heryerde.
Yazmak, yok saymamak benim için. Yazmak, kendimle hesaplaşmak gibi. Hep aynı şeyleri yazsamda, yazdıklarımı anladığımdan emin olmak gibi. Sokaklarda kaybolduğumda evi hatırlamak gibi. Annemin dizlerinde dünyayı kurtarmak gibi bir şey benim için yazmak.