Senin olmadığın bir şehir düşün,
yaşanılır mı sence?

Adın bizim buralarda aşk diye geçer sevgili,
adımlarını duyduğum yerde kalp atışlarım şekillenir.

Hiçbir zaman belli etmedim ben seni sevdiğimi,
çünkü aşk içimde yaşanmalıydı.

Her ağıza meze olmayacak kadar da
kutsaldı adın.

Kıskandırmak istermişçesine,
saçlarını savururdun beni gördüğün yerde.
Kendimi oturduğum yerde unutur,
şahlanırdım hayallerine.

Ahh kokusu içine çekilen kadın,
anlayamazsın seni ne denli sevdiğimi.

Gözlerimde büyüttüm,
yar koydum adına,
demir kalbimi seninle büktüm.

Şekillendim, pas tuttum.
sen imkan'sızım oldun tek bir lafınla.

Ben ne zaman sarhoş olmak istesem,
bayaz yataklara sararım düşlerimi.

Benim güneşle işim olmaz sevgili !
çünkü kalbimi bronzlaştırıyım derken heR seferinde yaktım,
dibi tuttu, beceriksiz dediler.

şimdi sen nerden bakarsan bak bunlara!

Ama hep seni özledim diye oku tamam mı?

Utanırım belki söyleyemem,
gurur yaparım belkide.

İki devrik cümle kurarım o bir içim su gözyaşına.

Ben senden nefret ediyorum derim,
sen seni özlediğimi anla.

Belina ÖZBEK// Ben yazarken ağladım da, sen okurken ağlama.