Herşey biteli birgün sonrası uyandığımda ayrıldığımızı inanamadım
Canımın acıdığını bilmiyordum, kendimde değildim
Hatıralarınla başbaşa cezalandırıldım
Yolda yürüyordum ayaklarımın yere bastığını hissetmiyordum

Etrafıma anlamsızca bakınıyordum birisi şaka yapsın diye hayal içindeydim
Rüzgar soğunun içime sinerken gözlerimin bulanıklığında beni güzel bir sözle anlat
Hayatımı sürgün etme sensizliğine.. senli olan bir hayatımı kalmanla kurtar
Ağlayabilme becerim yoktu ağlarımda rahatlarım düşünürken ağlayamadığımı anlamak ne kötü

Senin en vazgeçilmezin düşünülmez bir hiç oldu sayende
Yaşananlar cennettin ikramı ise senin gidişin cehennemin en tatlı acısı
Hayat kimi zaman ne berbat bir leş kokusu, sesin giderek benden uzaklaşıyor
Seni seviyorum demeni hatırlamak ölümün hızlı telaşının misafirperverliğini sunmasın


Ölüm sen olması ne ala.. sensiz bir ölümde randevu vermek tarifi olmayan bir hüzün
Ağlamak isterken gülerek kendi kendime konuşmak ölümün benle iyi geçenmesini sağlıyor
Birgün öncesinde seni düşünmek hayata karşı tebessümü öğretmek gibi
Seninle bir daha konuşamam, seninle tartışıp ve senle gülerek kavga edemez bir hayatla benim asıl kavgamın başlangıcıdır


Yorgunluğumun eseri dünya değil senin bana bırakmış olduğu yalnızlık dünyanda; Yorulmamış bir bedende senin gidişinle en ağır işe başlamak nefesimin ziyanıdır.

'' Hüseyin BULDUK '' 26.09.2011 - PAZARTESİ

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.