İKİ'lere

Adam
kadını sevdi
ama hep kısık sözlerle...

     Oysa kadın
          hayalini kurdu
               haykırdıklarının...
     
     Kadın
      hep bekledi
          bazen
           öylesine uzağına
                düştü ki hayatın
          Beklemeyi
               dahi
                bekledi...

Adam
hep
bir cam buğusuna
          yazdı aşkı
     biriken sular
          incecik aktı

Adam
kapıyı çekti
ve gitti...
Önemsizdi uzak
          ya da yakın
               bir şehre
                gidişi...
Gidişi dahi
     kısık bir çığlık gibiydi
          içini yırtan
Adam eve hiç dönmedi


     Kadın
      bekledi
sonra yeniden
ve yeniden

O an anladı Kadın
     ve
sustu saati
aklındaki
     tren garlarının

Kadın
adamın yüzünü unutmaktan
               korktu
resimlerine baktı
          uzun uzun
her detayı ezberledi



Adam
unutulmaktan korktu
çünkü
unutmak zaten
     onun gerçekliğinde
               yoktu

Ayrılık
kemirirken
peynirden zamanı

Adam

Kadın

tıpkı
uzak coğrafyaların
farklı meridyenleri gibi
kavuşacakları noktaya;
               kutba
          yatırdılar kalplerini
                    ne kadar
                     buz gibi olsa da
                         ayazda sevmek...

               -L-
          (14.05.2012-Barselona)