Yıllar once Ege’ nin Abant’ı olarak nitelendirilen ve Menemen’ in idari sınırları içinde kalan Karagöl’e gitmeye karar verdim. Gerçi beş altı yaşlarındayken, Karagöl yöresinde kışlayan koyun sürümüz nedeniyle çok gitmiştim Karagol’ e. Nedense bellegimde çok silik kalmıştı.
     Karagol soy ismini taşıyan halamın dort numaralı ogluna, hadi seni soy isminizi aldığınız, adaşın Karagol’ e gotüreyim dedim .Sevincle kabul etti. Karagol’ e hayat veren pınarlardan akan buz gibi suların son derece iştah actıgını babamdan cok dinlemiştim. Hele derdi o ac olduren suyu yok mu? Cokeceksin dibine, acacaksın çıkını, ye babam ye. Babamdan dinlediklerim nedeniyle yuklu bir kumanya hazırlayıp, motorsıkletime binip Karagol’ e dogru yola çıktık.
Dedebası’ndan Yamanlar Dagı’ na dogru sapan yoldan girerek surdurduk yolculugumuzu Deniz seviyesinden bir hayli yükseldigimizde, yol yer yar cam agaclarından oluşan yesil tunele donusuyordu. Astıgımız her tepenin ardında yeni bir guzellikle karşılasıyorduk. Son bir tepeyi astıgımızda, gol eşsiz guzelligiyle cıktı karsımıza. Deniz seviyesinden 1000 metre yukseklikteki golun buyuklugu 20 dekar kadardı. Kenarlarındaki cınar ve salkım sogutlerinin dalları bir gelinin duvagı gibi susluyordu Karagul’ u. cevresindeki pınarlarsa, sanki bir gelinin sevinc gözyaşları. Gozyası ılık olur, huzunlusu de sevincliside. Oysa Karagol’ un suları buzu aratmaz sogukluguyla, oylesine sogukturlar.
     Aksama kadar yuzduk, top oynadık, bol bol yedik ictik. Yanımızda oldukca cok getirdigimiz yiyeceklerin tumunu yiyip bitirmiştik. Sanki mum gibi eriyip gitmişti yiyeceklerimiz. Neremize sıgdırmıştık onca yiyecegi. Hani daha da olsa hayır demeyecegiz. Bunca hareketli bir gunun aksamı, yorgunluktan kıpırdayamaz hale gelmemiz gerekirdi. Oysa hiçbir yorgunluk hissetmiyorduk. Koca bir gun kus kadar hafif, cocuklar kadar mutlu olmustuk. Bundan böyle Karagol’ e sık sık gitmeyi karar vermistik ama olmadı.
     Aradan yıllar gecti. İstanbul’ dan misafirlerim gelmişti. Hadi sizleri bizim Abant’ a götüreyim demiştim. Keske demez olaydım. Gole vardığımızda gorduklerim nedeniyle sok olmuştum. Golun kenarındaki sogut ve cınar agaclarının suya sarkan dalları kesilmis, sarmasıklar ise bir daha hiç cıkmayacak sekilde kokten sokulup yok edilmis. Kim bu golu bu hale getirmis diye sordugumda aldıgım yanıt beni daha da çok sasırtmıstı. Golde balık ve kerevit yetistirmek icin Orman Bolge Mudurlugu yapmıs bu operasyonu.
     Bir yetkili çıkıp ta sormayacak mı bu sorumsuzlugun hesabını? Sen simdiye kadar bir akvaryumda balık yetistirmeye hic ozendin mi? Hic duymadın mı buyuk balıgın kucuk balıgı yuttugunu?
     Oysa kucuk balık, herkesin bildigi gibi, büyük balıga yem olur. Golun kenarlarını gelin duvagı gibi susleyen sarmasıklar, agac dalları, yavru balıklar icin dogal koruganlardır. Yavru balıklar, sarmasıkların ve agaç dallarının arasına gizlenerek surdururler yasamlarını. Yapraklarda olusan harika besin algleri, yani yosunları yiyerek serpilip gelisirler. İyice gelistikten sonrada buyuk balıkların arasına katılırlar, ya da kendi kolonilerini kurarlar.
     İnanıyorum ki Karagol’ de balık yetistirmek ham bir hayal olarak kalmıstır. Uretimde doga dengesi ve dogal beslenme verimliligin en buyuk etkenidir. Golde, dogal dengenin bu denli bozuldugu bir ortamda, verimli bir balıkcılık hayalden oteye gidemez.
     Gecmişteki o nefis güzelliği katledip, bu cirkin goruntuye neden olanlar bunun hesabını mutlaka vermelidirler. Golüu eski güzelligine ve dogal yapısına donmesi icin gereken mutlaka yapılmalıdır.



                                             Özcan NEVRES