Baþbakan ve iktidar sözcülerinden baþlayýp medyaya, medyadan internete kadar uzanan bir söylem zinciri hakim bir süredir.
“CHP Kur’an-ý bile yasakladý.”

Özellikle internet üzerinde CHP’yi din düþmaný olmakla suçlayan, halka dinini unutturmak için yaptýklarýný anlatan yazýlardan, bunlarýn hemen altýnda da CHP ve Ýsmet Ýnönü’ye hakaret ve küfür yaðdýran yorumlardan geçilmiyor.
Hadi CHP’liler cevap versenize, neden susuyorsunuz..?

Ne CHP’den resmi düzeyde bir açýklama, ne medyada tatmin edici bir yazý, ne bir blog, yorum vs gibi bireysel düzeyde mantýklý bir cevaba rastlayamýyorum.
***
Aslýnda verilen tarihler ve söylemlere bakacak olursak sadece Ýnönü deðil, Türkiye Cumhuriyeti’ni kuran zihniyet sorgulanýp suçlanmakta. Ancak ne hikmetse Atatürk ismi fazla ön plana çýkartýlmýyor. Buradan açýkça ifade edelim ki; Atatürk’ü bu suçlamalarýn dýþýnda býrakmak bile bir riyakarlýk göstergesidir. Eðer ortada iddia edildiði kadar kötü bir eylem var ise, o eylemin baþ suçlusu da BAÞ KUMANDAN’dýr.

Dolayýsý ile cevap vermek sadece CHP’ye deðil, tüm Kemalist’lere, hatta Türkiye Cumhuriyeti’nin bütünlüðünü savunan herkese düþer.
Hey Türkiye’nin aydýnlýk insanlarý; hadi cevap versenize, neden susuyorsunuz..?
***
Yaþanan sessizlik gösteriyor ki; Türkiye’de akýl ölmüþtür artýk. Boþ bir sloganýn peþinden milyonlarý sürükleyebilmek, cehalet ve yalanýn üzerinde saltanatlar yükseltebilmek mümkündür. Organize edilmiþ cehalet karþýsýnda, özgür düþüncenin zincire vurularak susturulma süreci tamamlanmýþtýr.

Oysa tarih, içinden bir tek olayýn cýmbýzla seçilmesi suretiyle tartýþýlamaz. O olayýn gerçekleþmesine sebep olan nedenlerle ve sonuçlarýyla beraber deðerlendirilmelidir. Tarihi sebep-sonuç iliþkisiyle beraber incelemezseniz, sadece CHP’nin ve hatta Atatürk’ün bu milletin dinine saldýrdýðýna dair sonuçlar deðil, istediðiniz her sonucu çýkarabilirsiniz.
***
Osmanlý Ýmparatorluðu, çeþitli din, dil ve kültürlere sahip milletlerden oluþan ve ‘Osmanlýlýk’ denilen bir kavramýn çimento görevi gördüðü bir yapý üzerine oturuyordu. Fransýz Devrimi ile beraber esmeye baþlayan milliyetçilik rüzgarlarý, o çimentoyu paramparça ediyor, Ýmparatorluðu oluþturan milletler en kritik zamanlarda otoriteye karþý ayaklanarak, Osmanlý’yý arkadan vuruyordu.
Osmanlý’yý dev bir imparatorluk yapan koþullar deðiþirken, Osmanlý bu deðiþime ayak uyduramadýðý gibi tedbirde alamamýþ, doðal olarak yýkýlmýþtý. Onun artýklarýndan ise yeni bir ulus devlet, yani Türkiye Cumhuriyeti kurulmuþtu.

Evet TC kurulmuþtu ama, Osmanlýdan devraldýðý miras bir ulus devletin yaþayabilmesi için gerekli olan þartlarý taþýmýyordu. Bir milleti ancak, din birliði, dil birliði, kültür birliði gibi bazý maddi ve manevi unsurlar bir arada tutabilirdi. Kurulan cumhuriyetin saðlam temeller üzerine oturtulabilmesi, bu unsurlarýn en kýsa zamanda üretilmesiyle mümkündü.
***
CHP’nin Kur’an-ý Kerim’i yasakladýðýný iddia etmek, tarih bilincinden bihaber olmak demektir. Kurucu gücün böyle bir þey yapmasý, ulus devletin yaþayabilmesi için gerekli olan unsurlardan birisini kendi elleriyle yok etmesi olacaktýr. Býrakýn Kur’an-ý yasaklamayý, bu gün Türk halkýnýn %99’unun Müslüman olduðuyla övünülebiliyorsa; Cumhuriyet’in diðer dinleri, antidemokratik yöntemlerle asimile etmesi sayesindedir. Ýddialarýn tam aksine; Cumhuriyet’in kurucularý, Müslümanlýk lehine diðer inançlar üzerinde katý bir asimilasyon uygulayarak, ‘din birliði’ni saðlama yoluna gitmiþlerdir.

Halkýn dinine saldýran bir zihniyetten söz edenler, o zihniyetin 1926 yýlýnda Elmalýlý Muhammed Hamdi Yazýr’a Kur’an-ý Kerim Tefsiri yazdýrmasýnýn sebebini de açýklayabilmek zorundadýrlar.
Evet, ortada bir yasak vardýr. Fakat yasaklanan Kur’an-ý Kerim deðil, Arapça’dýr. Ezan’ýn Türkçe okunmasýnýn da, Kur’an-ý Kerim’in tefsirinin yapýlmasýnýn da, yasaklarýn da gerçek nedeni; milletin oluþturan asli unsurlarýndan birisi olan ‘dil birliði’ni temin edebilmek içindir.

“Demokrat Parti bu yasaklarý kaldýrdý da, ülke parçalandý mý” diye soracak aklý evveller çýkabilir. Demokrat Parti bu yasaklarý kaldýrýrken, Cumhuriyet’in kurucularý aðýr bedeller ödeyerek ülkede dil ve din birliðini saðlamýþ bulunuyordu. Onlar bu bedelleri ödememiþ olsalardý, ülke belki de Demokrat Parti iktidarýný görecek kadar bile bir arada kalamayabilirdi.
***
Yukarýda, Fransýz devrimiyle beraber ortaya çýkan milliyetçilik rüzgarlarýnýn, imparatorluðu bir arada tutan; ‘Osmanlýlýk’ denilen çimentoyu, nasýl da parça parça ettiðini söz konusu etmiþtik. Bu gün ülke bir kez daha, benzer bir tehlike altýnda bulunuyor. Tarih bilincinden uzak bir önyargýyla üzerinde tepinilmekte olan zemin ‘ulus devlet’i bir arada tutan çimentoyu da artýk parçalamak üzere.


Mustafa Yener