Kendime bile söyleyemiyorum,
Korkuyorum itiraf etmekten,
Seni sevdiğimi…

Seni sevmek!
Seni olabildiğince çok sevmek!
İtirafı olmayan sırrım…

Kansere belenmiş bir bedenle yaşamaktayım
Kanıksadım ölmeyi artık…
Bedenimin beni terk edeceğini bile bile,
Umursamasız,
Sevmek seni,
Benim için öyle önemli ki…

Dalmak hülyalara, iyice
Ve sarılmak, usulca, alnından öperek
Gitmek dalıp da derinlere
Sen olmak, seninle…
Sensiz yaşayamayacak kadar seni yaşamak
Hiç ses çıkartmadan,
Hiç kıpırdamadan,
Sevgi batağına dalarak milim milim,
Korktukça daha da saplanarak…
Sana, sensiz olmadığını, olamayacağını söyleyemeden
Seni sevmek!

Anlatamıyorum, değil mi?

Konuşarak da olmuyor, şiir yazarak da,
Beceremiyorum işte bir türlü
Sana olan duygularımı anlatabilmeyi…

Keşke benim seni sevdiğimi bildiğim kadar
Sen de sevildiğini anlayabilsen
Ve beni kurtarsan sözcüklere beceriksizce cambazlıklar yaptırmaktan…

Sevmek illa da sözcüklerle anlatılacak değil ya,
Bir bakış da yetebilir anlaşılmaya
Bak gözlerime ve anla…
Sevmek, en çok gözlerde var olur.
Sana gözlerimdeki sevgiyle bakmamı engelleyemez hiçbir şey.
Yaşayabildiğim sürece,
Sana severek bakmalarım da yaşayacak.
Şimdi yaşıyorum ya,
Seni sevme hakkımı kullanmaktayım ya,
Buna sen bile itiraz edemezsin…

Ben seninle yaşıyorum
Seni severek yaşıyorum
Doktorlar
En çok bir yaz daha dediklerinde
Biliyordum ki, sana olan bağlılığım beni hayata bağlayacaktır
Yaz bitti, sonbahar bitti, kış bitiyor, yakında
İlkbahar basacak her yanı renga renk
İşte yaşıyorum
Sevgi yaşatır
İnsan sevgiyle yaşar
İnsan sevgiyle mutlu olur
İnsan sevgiyle mutluluk verir insana…
Vereceğin bir anlık mutluluk bir ömre bedel olacak
Sen yeter ki sevdiğini göster bana…

Benim;
Can damarım ol söküp atamadığım
En narin,en kırılgan, en özendiğim tarafım ol
Yaratıcılığım ol
acılardan çalabildiğim tek mutluluğum ol…
Beni ağlatmaya gelenim ol
Durmasana öyle
Sarılsak ya!

Seninle sonsuza dek yaşayamayacak olmak ne kadar acıysa
o kadar ağlayayım kollarında…


31.10.2012
Şair Kemal Paracıkoğlu(Kemnur)