Hangi duvarı yıkık görsem
Geçmiş her lahzanın Saikleriyle usanmadan yüzleşsem
Yaratılan adına, umut saflığında, düş sığınağında, kader söylensem
Aklın ihtiyacını bilmeden, inşirahı dilemeden, bir taklidin kendisiysem
Gözyaşı için yanarım, duygusallığı ne sanırım, hesabı kime bırakırım dersem

Gülen yüz değil, gönül olmalı
Telakkiler, tak iyeye bulaşmamalı, kalbi olunmalı
Heves uğruna nar, aklın ve iradenin tercihi olmamalı, sorgulanmalı
Rahmetin ve muhabbetin banisinden korkmadan, haşyet içinde yol kalınmalı
Yaşamak adına nefs serbest bırakılmamalı, ruhun ise dimağının kaptanı olmalı

İyiliği, enayilikten ayırmalı
Her köşede dileneni hayra muhtaç sanmaktan kaçınmalı
İnsan önce kendini tanımalı, gerekçesiz ve nedensiz olmaktan sıkılmalı
‘Ne derler’e göre değil, aklın, izanın, vicdanın muvazenesiyle yaşamak için yarışmalı
Fanilik adına ne varsa sorgulanıp, fani olmayan için azmetmenin bir yolu bulunmalı

Aşk, asla bir heves değildir
Gülün kokusu amberdir, bülbül adına melaldir
Vuslat gönül için gayedir, maşuk için sevinçtir, edep içinde ki keyiftir
Seveni çok görme, düşeni görünce gülme, aczi yet içindekine güvenme, elimdir
Mazlumun ahını alma, nisayı yalvartma, adamı aldatma, kandırmayı asla bir kar sanma


Mustafa CİLASUN