Kalbimde dikiş izleri var. Ölümüme geçici yama yaptılar.

Bazılarımız ''dünya'evinde'' insani yoksunuz, yoksulluk ile kuşatılan yokluğumuza ''merhaba!''

Bacak aramdan dışarı sızan ses sana yazıyorum lütfen oku.


201 erkek almış kalemi eline ''egaliterlik'' ile alakasız, bütünden kopuk kaba muhalefetçilik yapmış bir ağacın iskeletine.

Havva'dan beri gövdem odalarındaki bir dolap gibi, kapısını hoyratça kullandıkları, askılığına ''insanlıklarını'' ütüleyip astıkları.

K. kitabından,

Prof. Dr. Mansur Beyazyürek yazmış: ''... bakımevleri, yetimhaneler, yurtlar dışlanmış, özürlü bebekler, çocuklarla dolu.''

''Özürlü'' devlet politikasını eleştirirken bir çocuğun sırtına kendinden olmayan kusuru yüklemek ve onu böyle tanımlamak dışlamanın da ötesi. Akademik unvanı profesörlüğe kadar yürümüş bir ruh hekiminin ''bu kadar ruhsuz'' yorumda bulunması ancak Türkiye'de olurdu, şaşırmadım.


Nedim Gürsel yazmış: ''...çocuk aldırma yasağına karşı çıkıyor, başkaldırıyorum.''


Muhafazakârlığın kadın üzerindeki baskısı ne kadar çirkinse sizin de ''talihsiz cümleniz'' o kadar çirkindir. Çirkinlik karşıt olduklarınızdan bulaşıcı bir huy olsa gerek ki sözcüklerinize de bulaşmış!
Çocuk ''insan'' demektir! Çocuğu nereden aldırıyorsunuz? ''İnsan'' cinayetine aralık bıraktığınız kapı ile neye başkaldırıyorsunuz?
Varlığı oluşmamış cenin değil bahsettiğiniz! Tebrik ederim!


İki yazarını okuduktan sonra diğerlerine devam edemedim. Aynı kurguda cümlelerdir, şüphem yok.

201 erkek'e soruyorum;

''Varlığım üzerinden adıma konuşma cüretini Âdem'in bir elma hakkından mı aldınız?''

Esinlendiğiniz Simone de Beauvoir der ki;

''Dünya bir erkekler dünyası. Gençliğim efsanelerle, erkekler tarafından yaratılmış efsanelerle beslenmiş. Ve ben sanki bir erkekmişim gibi, buna hiçbir şekilde karşı çıkmamışım.''

Onun karşı çıkmadığına her şekilde ''kadınlığım'' ile karşı çıkıyorum bugün! Dünya erkeklerin dünyası değil!

Erkekleri döl yolumdan ''ben yarattım!''
Pişman ettiniz!
Bin pişman!