Satranç tahtasında bir piyon gibisin..
Yapabileceğin çok numaran yok
Yalnızca engelsiz ilerlemeyi öğrenmişsin
Ne zaman ki yoluna bir taş çıksa, o zaman duracaksın..

Yıkıp geçmeyi öğretmemişler sana,
Ve pek cesaretin de yok aslında ilerlemeye,
Artık önemli de değil sence tüm bunlar.
Düşünüp sorgulamayı bırakalı çok olmuş
Zamanla sende hayatın getirdiklerine duyarsızlaşmışsın
Çoğunluk dedikleriyle aynısın
Güruhtaki o birisin
Ne çok özel bir insansın, ne de özel bir yeteneksin
Senin gibi binlercesi içerisinde yalnız ve ayırdı imkansızsın..

Halbuki yalnız ama tek bir duygunla kalabalık olabilir miydin?
Sevincine, hüznüne kendin yetebilir miydin?
Kendi tek kişilik yarışında birinci hep sen gelebilir miydin?