Bugün eski bir günlüğümü buldum yine hastalıklı yıllarıma ait bir günlük.Her zaman güçsüz bir çocuktum ben.Sürekli hasta oluyordum.12 yaşımdayken artık mutlaka öleceğime karar vermiştim kurtuluşum yok gibiydi takii o gelene kadar.elime günlüğümü alıp okumaya başladım

12 aralık
Aralık rüzgarları soğuk,soğuk esiyor.100 tane kaldılar daha 2 gün önce daha 150 tanelerdi.yakında kar yağacak.ilk karla birlikte o gün son yaprakta düşecek .işte o zaman öleceğim şimdi yaptığım sadece ölümü beklemek…

Sonbahar rüzgarlarını doyasıya dinliyorum.bir daha bu rüzgarları dinleyemeyeceğim.eski bir evin bahçesinde yaprakların düşüşünü izliyorum onların her birinin düşüşünde ölümün daha da yakında olduğunu hissediyorum.artık kalbim daha da sık ağrıyor.baş dönmelerim de sıklaştı.bütün bunlar tükenen günlerimin habercisi.

13 aralık
Annemlerle küsüm.beni kandırmaya çalışıyorlar.benim yaşayacağımı düşünerek bana yalan söylüyorlar.Yağmurun yağdığını görünce direk men buraya geldim .yağmurun yüzümü yıkayışı çok hoşuma gidiyor.Belki de son mutlu anlarım.yağmurun altındayım Yapraklar dökülüyor 90 tane kalmışlar işte. Rüzgar sanki ölümün sesiydi.ölüm bana her şeyde ben geliyorum derken onlar bana hala yalan söylüyorlar.Şu anda beni izliyorlar biliyorum.Onlara bakmayacağım.Onara ses vermeyeceğim.elimi çamurlu toprakta gezdiriyorum.gitmem gerek.

15 aralık
Gidiyorum.ölmeden önce görmek istediğim yerlerin listesini yaptım.annemlere verdim.annemlerse sevindi.benim umutlu olduğunu düşündüler.umut benim için anlamsız bir kavram.ölüm her şeyde kendini bana hatırlatıyor.yarın yola çıkıyoruz


17 aralık
Günler ne kadarda çok geçiyor değimli.kum taneleri bile bu hızla akamaz..evin karşısındaki ağacı seçtim.65 yaprağı kalmış.listemdeki ilk yer yetimhane.orayı merak ediyorum.


18 aralık
Ne kadarda çok çocuk var.bir banka oturdum.rüzgar eserken ağaçlarda yapraklarını dökmeye başladılar.ölüm yine hatırlatıyordu kendini rüzgar sanki ölümün fısıltısıydı.sanki geliyorum diyordu.yanıma oturan kızı görmedim.Elindeki topu uzatarak benimle oynar mısın dedi. Ben öleceğim dedim sakince.kız affalamış bir edayla eee tamam bende öleceğim dedi.ama ben son yaprakla öleceğim çok hastayım ben.ölüm geliyor her yanda kendini hatırlatıyor anladın mı diyerek kıza bağırdım.kız başını önüne eğerek biraz düşündü.sonra kafasını kaldırarak kulağıma yaklaştı.Sana bir sır vereceğim tamam mı ama kimseye söyleme bende hastayım hem de çok bende ölümü bekliyorum.benimle ölümü bekler misin diye sordu.elimi uzatarak tamam dedim adını sordum duru dedi.


20 aralık
Duru bana harıl , harıl yapraklarla yapacaklarımızı anlatıp duruyor.duru diye sözünü kestim.Duru dedim bak şu ağacı görüyor musun.kuru bir ağacı göstererek.evet dedi.bak o ağaç bizim ağacımız olsun dedim.tamam diye cevap verdi ve ağacın dibine oturduk.yüzümü ağacın dallarına doğru kaldırarak 25 dedim.hı diye cevap verdi duru.25 yaprak kalmış ölmeme dedim.Duru biraz durduktan sonra beni burada bekle diyerek içeri girdi.geldiğinde elinde 2 bant rulosu vardı.bunlar ne diye sordum. Bunlar umut bağlarımız dedi.umut mu dedim kayıtsızca evet umut dedi ve bankın üzerine çıktı.elindeki bantla yaprakları kuru dallara bantlamaya başladı.işi bittiğinde bana dönerek yapraklar dökülmeden ölmezsin değimli dedi.bense gülümsememle karşılık verdim.

25 aralık
Günlerim çok eğlenceli geçiyor.yapraklara çok takılmıyorum.çünkü artık sürekli daldalar.yağmurun tadını çıkarıyorum.duru tuhaf , tuhaf oyunlar buluyor.

2 ocak
Son iki haftadır kar yağıyor ama umrumda değil.Yapraklar düştü ama bantlar hala orda.Baş dönmelerimde azaldı kalbimse hiç sıkışmıyor.Karlarda yuvarlanıyoruz.Umut bağlarımın daha da sağlamlaştığını hissediyorum.

10 şubat
Duru artık iyiden iyiye dalga geçmeye başladı.Ölüm günün geçti galiba diye.Birlikte kahkahalarla gülüyoruz .Annemler bizi izlerken çok mutlular.Onlara dönerek gülümsüyorum.Kendime yalan söylediğim için kızıyorum.Ama yinede mutluyum.Duru bana ilaç gibi geldi.

14 mart
duru suçlu gibi duruyordu.Ne var duru dediğimde cevap vermedi.Duru söylesene diye üsteleyince ağlayarak konuşmaya başladı.Tuba ben gidiyorum dedi.Ne nereye dedim çok şaşırmıştım.Beni evlatlık edindiler.izmir e gideceğiz bu son günümüz yardım edermisin diye sordu.e.. evet diye cevap verdim.Beraber eşya toplamaya başladık.tek kelime dahi konuşmadık.Ağacımızın altına gidip saatlerce orda sarılarak oturduk.ayrılık vakti gelince beni kenara çekip tuba ben sana bir kez yalan söyledim oda hasta olduğum yalanıydı diyerek yanağım dan öptü.seni seviyorum diye fısıldadık.Araba hızla uzaklaşırken Ölüm arkadaşımın arkasından uzun uzun baktım.Günlerini benim için feda eden ölüm arkadaşımın.

günlüğü bitirip elimden bıraktığmda uzun süre boşluğa baktım.Duru acaba şimdi neredeydi nasıl bir yaşam sürmüştü ve beni hatırlıyormuydu.Kararımı vermiştim.onu arayacaktım.Şansımın ne kadar olduğunu bilmiyordum ama yinede arayacaktım...