Her insan adil ve insanca yönetimi hak ediyor. Bu doðuþtan gelen bir haktýr. Sistemler, ister otokratik ister teokratik ister de demokratik olsun hepsi insan üzerine kurulmuþtur. Bu demek oluyor ki þayet insan olmaz ise bu yönetimler içi boþ balonlara dönüþeceklerdir. Oysa ki, dünyada ve Türkiye’de ki uygulamalar esas olanýn yani “insanýn” göz ardý edildiðini gösteriyor.
Kýzgýn, yenilmiþ, usanmýþ, yýpranmýþ bir dünya toplumu ile karþý karþýyayýz. Bu, gelir adaletsizliðinden, aslen dünya servetinin haksýz bölüþülmesine, eðitimdeki eþitsizlikten saðlýk sistemindeki dengesizliklere kadar uzanan, yüzyýllardýr gidilen bir yoldur. Bu doðrultuda iyimser olmak için geleceði deðiþtirebileceðini düþünen bir topluluk olmasý gerekirdi. Ancak kabulleniþin verdiði kýsa mutluluklar, itirazýn getireceði yýkýmlara yeð tutulmaktadýr. Uzun vadede çekilmek istenmeyen sýkýntýlar, aslýnda bize yeni dertler doðurmaktan öteye geçememekte birlikte, onlarý gelecek nesillere býrakmamýz ise problemlerin en büyüðü olmaktadýr. Bugünden, çocuklarýmýzý, býraktýðýmýz bu büyük sorumluklar altýnda ezilmeye mahkum ederek, dünyalarýnýn, görmeleri gereken dünya olmasýný engellemekteyiz. Bu ortamda farkýndalýk yaratacak bilim ve teknolojinin ise gerekli olan insanlara, ancak teknoloji çöplüðü haline geldiðinde ulaþmasý bile yeterince traji- komiktir. Aydýn insanlar, bilinçlendirme iþlemini bir hizmet haline getirmeli, bunu bir görev addetmelidir. Çoðu zaman reddedilmesine raðmen, býkmadan usanmadan.
Tüm bunlarýn çok zor olduklarý malumdur ki, bu yüzyýlda da vatandaþ olarak hakkýný bilmeyen insanlar mevcuttur. Ýlkel kabilelerde bile uyulmasý gereken kurallar vardýr, yazýlý olmasa bile. Uymayan insanlar cezalandýrýlýr ama uyanlar ödüllendirilmez. Ýlkel olsun olmasýn tüm yönetimlerin asli görevi ise öncelikle, ceza vermek deðil cezaya maruz býrakýlmayý engellemek ve ceza önlemeye muktedir olmaktýr. Ve bunu ispat ederse bir yönetim ancak kurallara uyan insanlarý ödüllendirmiþ olur.

09.04.2014