Bir özenti gelip geçti hayalimden: Hindistan'a gitmeyi düþlemiþtim. Renkler, kokular, mistik ve uzak, beni çeken bunlardý. Mahatma Gandhi efsanesi, Ýndira Gandhi trajedisi, elbette ki Avare ve Raj Kapoor, Ýndiana Jones, Slumdog Millionaire ve þu an aklýma gelmeyenler. Kitaplar, makaleler ve herneyse bu ülkenin kast sistemi beni öyle bir itti ki, hevesim uçup gitti.

Yolculuklar güzel, lakin eðer dönülecek yer ayný ise, kýsacýk gönül eðlencesi olarak kalýrlar. Fotoðraflar ve gün gün silinecek hatýralar kalýr geriye. Yolculuklar bir arayýþsa, "hah, iþte burasý!" deyip ruhunu býrakacak yeri bulma umudunuzdur. Eðer dönmek için sabýrsýzlanýyorsanýz, aradýðýnýzý bulmuþsunuz. Yüreðinizin duraðýdýr o yer veya hýrslarýnýz, korkularýnýzýn...
Gitmek gelirse insanýn aklýna hele ki bu düþünce bir de yerleþirse, bu demek ki bir sýkýntý var o durakta. Yolculuk meçhule de olsa hayýrlý görünür o an...

Dramatik düþünceler, haller, cümleler ve psikolojinin sýfýr noktasýnda konuþlandýðý günlerde olmak nedir gördüm, insanlar sayesinde.
Bazen, insanlýðýmdan utandýðýmý düþündüm, þimdiki düþüncem ise yanlýþa düþtüðümdür. Baþkalarýnýn yaptýklarýndan neden utanayým ki?.. Bu bir seçim; ya hýrslarýný, doyumsuz egoyu seçersin ya da yüreðinle yaþamayý.

Yedinci sýnýftayken Atatürk'ün Sofya Askeri Ataþeliði ile ilgili bir kitap geçmiþti elime, okudum. Halkýna laik gördüklerini okudukça, nadir ve yüce bir kiþilik olduðunu anladým. Sýnýf ayýrýmý olmayan, maddi ayrýmcýlýða prim vermeyen bir düzenin fikirleriymiþ filizlenen. O yýllarda taþýdýðý, ne komünist, ne sosyalist bir yapýnýn, sadece sosyal demokrasi, temelinde taþýyýcý kolonlarý insan haklarý olan cumhuriyet fikriymiþ. Nitekim Mustafa Kemal'in yüreðini gören Türk halký kaný ve canýyla bu fikre imzasýný atmýþ oldu...

Yýllar, yýllar sonra, içlerinde karanlýklarý besleyip büyütenler kollarý sývayýp parlayan yýldýzý çamura bulama gayretine giriþtiler; edepsizlik ve inançsýzlýkla... Kedinin eriþemediði ciðere mundar dercesine... Ahlaksýzca, ahlak bekçiliðine soyunarak, hýrsýz ve eþkýya gibi gece yarýsý baskýnlarýyla gelerek, paraya taparak.
Ýþte böyle durumlarda insanýn vatanýndan kaçasý gelir... Týpký onlarýn istediði gibi. Sahip çýkmayarak, birbirine düþürerek, düþman ederek amaçladýklarý gibi. Parazit gibi çoðalarak zarar vermek, yiyip bitirmek istedikleri o aydýnlýk, insancýl Atatürk fikridir.
Edepsizce, hayasýzca ve haince bir plan.

Edep, terbiye, saygý çocuk yaþta öðretilir, yani ilk eðitim kurumu ailedir. Çocuða nerede nasýl davranacaðýný öðreten ilk önce ailedir. Oturup kalkmasýný, çatal býçak tutmasýný, selam alýp vermesini çocuk ailesinde öðrenir. Sonradan öðrenilenler yapýþtýr kopyala kývamýnda sahte davranýþlar olur. Edepsizlik ve saygýsýzlýk virüs gibi bulaþýr, yýkar, yer bitirir. Geriye kalan sýzlanmalar, aðýtlar, lanetler. Geçmiþini inkar edenler, geliþmeyi de kabul etmez, bildikleri çamurun içinde debelenip dururlar ve kim düþtüyse ayaklarýnýn altýný acýmasýzca çiðnerler...

Velhasýl, Hindistan'dan geçmeden, Türkiye'ye oturtulmaya çalýþýlan "kast" sistemini görmek kader olmuþ... Ýnsanlýðýn deðil, menfaatlerin birlikteliðine prim verilir oldu. Saygýsýzlýðýn þehitlere bile reva görüldüðü fikirlere oy verilir oldu. Üç-beþ kuruþa satýlmýþlýk hak görülür oldu...

Ýnsanýn insana edepsizliði kabul etmem, çirkin davranýþa göz yummam, aksi halde insanlýðýmdan geriye ne kalýrdý ki?.. Bir insan, kim olursa olsun -baþýný örten, örtmeyen, Atatürkçü veya olmayan- davranýþýyla açýk eder kendini. Ýnsanlýktan, edep, terbiye ve saygýdan nasiplenmeyen kim olursa olsun benim gözümde kocaman bir hiç, bomboþ bir sýfýrdýr.
Kendinden feda etmeyen, kendini unutmayan kiþi milyonlar adýna karar verme hakkýna sahip olamaz, asla!.. Ýnancýn bayraðýný taþýmak için tüm "elbiselerden" arýnmak gerek... Vaatlerin, soy sop ayrýmcýlarýn, para pulun peþinde koþanlarýn aklýndan ve inancýndan ise sadece þüphe edilir...

Nasýl bir dönemden geçtiði-geçirildiðimizi anlamakta güçlük çekiyorum, aklýmýn izanýmýn kabul etmediði bir durum. Ýnsandan yana umudumu kaybetmemek için direnmek güç...

eylül