Beyaz bir sayfa herkes için, bir baþlangýç.
Hata yapanlar ya da yapmayanlar.
Hangi grupta olursak olalým,
Yaþayarak öðreneceðiz.
Belki yalnýz kalarak, belki kalabalýkta
Belki de yargýlarýmýz da...
Ama hep biz bir bireyiz.
Yaþama istem dýþý gelmeyiz.
Bizi isteyen anne ve babamýz vardýr.
Dünyaya geliþimiz kýçýmýza atýlan bir tokat ve yaygara.
Önce tutunmaya çalýþýrsýn; annene, babana. Emeklersin!
Ayaða kalkar yürürsün. Alkýþlanýrsýn o an gülersin. Baþarmýþsýndýr. Sonra devam edersin. Çýkýþlar ilk adým basamaklar,
Yükselmeler.
Sonra mücadelen hayatla seninle aranda
Kaybetmeye baþlamýþsýndýr, önce anne sonra baba.
Derken süren bir evlilik, sonrasý boþanmalar. Her insan farklý
Doðan duygular, dilekler geçmiþte býrakýlanlar.
Hep deriz: Ýyi günler ilerde...
Tabii ki o sayfayý yýrtýp atana kadar. Buruþturduðumuz sayfa
Atýldýðý yerden dönüþümüne kaldýðý yerden, giden zamana selam verene kadar…