Kimilerin düþüncesi hayatýn ciddiye alýnmasý gerektiði, kimileri için ise bir þakadan ibaret olduðu. Öyle veya böyle, ayný gezegenin atmosferinde nefes alýp veriyoruz, hepimiz. Farklý iklimlerde, benzer kaderlerimizi sona sarýyoruz...

Her konuda, her bir þey çok konuþulmuþ, çok yazýlmýþ. Sonsuz gökyüzünde, ýþýldayan sayýsýz yýldýzlar misali; kimimiz parlayacak, kimimiz sönecek. Sonuçta, muhtemelen, hayat daha çok konuþulup, yazýlacak.

Yaþam ne þaka ne de aklýbaþýnda olmak. Belki bir düþ, yanýlsama. Þüphesiz ki, bir mucize. Nefes alan her canlý için öyle, lakin Ýnsan olmak, mucizeden de öte.
Yaþamak, nefes almak. Farkýna varmak, Ol'mak ve Nefes'in hakkýný vermek. Yaþamak, zamanla çözülen bir bilmece. Karanlýkta, tünelin ucundaki ýþýða doðru yürünen bir yol. Ve biraz da hayal kurmak karýþýr iþe. Ýlla ki, çocukluðu, masumiyeti yitirmediysek...

Bir intikam planý deðil yaþamak, bumerang etkisi keþf edilmiþ çünkü. Aman!.. Bir de unutmamalý ki, Kibir daðlarýnýn tepesinden düþmek var, her zaman. Mütevazilik kime göre, nasýl bir çaresizlik olmuþ? Maddiyat eþit deðil midir maneviyatýn yoksu(n)lluðuna; hemen bozulmak olmaz, dengeler deðiþken, an be an... Sakýn ola; üç kuruþ muhtaçlýðý durmasýn boðazýnda,
mucize özgür iradeni unutuverirsin, maazallah.

Kimileri konuþur, kimileri dinler. Kimileri susar, kimileri duyar... Hayat bu; dengelerle var.

Sen(ben) varsýn. Birileri sebep olmuþ buna. Bir anlýk çarpýþmýþ ruhlarý, mucize gerçek olmuþ. Geriye dönüþ yok, yol var sadece, yürünecek. Kimse sormadý sana, bana, hiç birimize. Benlik yoktu ki sorulacak, adý üstünde: mucize...
"Geldik, gördük, gittik" olmasýn hikayemiz dedik. Geldik, gördük, fark yarattýk, olsun diye umduk, gitmeyi unutup yaþadýk. Unuttuk. Mucizeyi, nefesi, yüreðimizi, özgür irademizi unuttuk.
Sýðýndýk; korkularýmýza, kaçýþlarýmýza, yalanlarýmýza. Unuttuk geliþimizin çýplaklýðýný, sonumuzu unuttuk...

Yaradýlýþý unuttuk... Ýnsan olmanýn hakkýný verdik.

eylül