Ne yalnızlığım,
Ne de gittiğin o güzel yaz akşamı
Benim bu halime sebep.

Çekilmez gibi ne ayrılıklar yaşadı ömrüm kim bilir
Her birinde yüreğim belki bir parça daha
Belki bir ömür daha yok olup gitti.
Peki alıştım mı dersin,
Neden umursamıyorum artık?

İnsan düşleriyle baş başa,
Onların omzuna dayanarak yürümeye çalıştığında,
Çok şeyi görüyor
Ya da farkına varıyor hayatının.
Çilelerle baş etmeyi,
Ayrılıkları yenmeyi öğreniyor.
Evet, haklısın belki
Buna alışmak deniyor.

Biliyor musun, aslında...
Çok sevmenin kötü yanı
Her zaman çok sevmekmiş.
Ve alışkanlık da kötü bir şeymiş
Sevmeye alışınca.