Farz edin ki bu gece son..
Bundan sonra yaşayacağınız geceler olsa da, bu gece son..

Hani bazen kaçıp gitmek isteriz..
Kimsenin bilmediği, kimsenin bizi tanımadığı bir yere.. Hatta kendimizi bile tanımayacağımızı umut ettiğimiz bir yere..

Geçmişimizi, aşklarımızı , kederlerimizi ve sırlarımızı bir çırpıda unutacağımız bir yer arıyoruz..
Yine, yeniden başlamak ve bu kez hata yapmamak istiyoruz..
Oysa..
Her yeni yer, yeni bir hayat..
Her yeni hayat, yeni bir insan..
Her yeni insan, yeni bir yitiriş..
Her yeni sandığımız aslında eskinin yeni yüzünden başka bir şey değil..

Farz edin ki bu gece son..
Kelimelere, şarkılara, aşklara..
Hafızamızın kalleş katili hatıralara..

Fırından aldığımız ekmeğin daha eve ulaşmadan soğuması gibi..
Dünyanın yaradılıştan bugüne giderek soğuması gibi..
Bir zamanlar sıcacık olan evlerimizin içinin giderek soğuması gibi..
Birgün bizim de bedenlerimiz soğuyacak..

Sonra..
Sonra, hiç..
Geride bıraktıklarımızın içi şöyle bir üşüyecek, hepsi bu..