hep sevmişimdir yağmurları,
şehir kalabalığından uzaklaşmayı hissettirmiştir bana.
adeta şehir sessizliğe gömülür.
salt yağmur damlaları ve salt adım sesleri insanlara ait tek parça.
ve birde salt seni anımsatır bana
şehir yağmurlara boğulduğunda yüzün gelir aklıma
nefesim kesilir biranda ve kaçmak isterim sakince
şehrin ıslak bedeninde kaçmak, kaçarken sırılsıklam kalmak
ve seni..
yeniden seni hatırlamak isterim.
ve bir kez daha kaçmak.

ellerini isterim mesela.
sonbaharın keskin rüzgarları gibi tenimde hissetmek isterim,
içimi yakarcasına susamak isterim dokunuşlarına.
ellerinin tenimde dans edişini bir kez daha görmek ve her gördüğümde bir sonrakini düşlemek isterim.
bunu düşlemeyi ve düşlerken, delicesine özlemeyi ve seni büyük bir şehvetle istemeyi isterim mesela.

hani yağmur kokusu gibi aslında seni sevmek, huzur verici
hani sonbaharın o pis yalnızlığında
toprak ıslanıp yağmur koktuğunda için burkulur ya,
işte öylece özlemek isterim seni .
hani sokak lambaları oturduğun apartmanın bulunduğu sokağı aydınlatırken
ve sen pencerede oturmuş o boş sokağı izlemeye çalışırken pencerenin camını kırarcasına yağmur damlar ya , içeri akmak istercesine camına, kendini düşünmeden, çarpar ya işte öylesine yüreğine düşmek isterim
gözlerine düşmek, dudaklarına süzülmek, bedeninden ruhuna yağmak isterim,
yorgun düştüğümde yüreğine sığınıp orada saklanmak isterim.
sonbahar yağmuru olup buram buram burnunda tütmek isterim -ki her sonbahar yağmurunu tattığında beni hatırla bundan böyle sevdiğim.

işte böylesine sevdim seni
biraz acıttı içimi biraz huzur verdi
biraz ağlattı biraz suskun bıraktı
biraz yalnız, biraz hayalperest
biraz kaçışlar yükledi sözcüklerimize
ama hep sevdirdi..

yağmurlar içime bu denli huzur vermedi hiç.
yağmurlar sokak başlarında dalgın bir şekilde düşler kurmak için durdurmadı beni daha önce hiç
yağmurlar sessizliğe boğmadı
yağmurlar birikirken avuçlarımda,
daha önce her şeyden biraz biraz birikmedi sözcüklerimde hiç.

ama,
yalnızlıkta bu kadar ağır gelmemişti
daha önce hiç.
gün battıktan sonra, ışık gittikten sonra, ay gökyüzüne tırmandıktan, yıldızlar yerlerini aldıktan sonra ve ben, senden bende kalan parçanla baş başa kaldığım zamanlarda bilhassa
hiç bukadar yorgun düşmemiştim ..
sanırım hiç bu denli sevmemiştim kimseyi..
daha önce ..
hiç.

gece çürütüyor.
herneyse.
birgün sonbahar yağmuru düştüğünde pencerene,
yüreğine,
sokağına,
kapının önüne,
adım attığın toprağa...
kokumu duyacaksın
derin bir soluk çek içine ve beni hatırla..

aslında söylemek istediğim;
özledim.
çok.


Ait olduğu melodi: Yağmurlar adına yazılmış tüm şarkılar...
...ve şarkı devam ediyor.