artık çıkıp gidiyor boşluğunda
üstüme yuvalanan ağrıma gidip

-bildim
beyaz buharların çiğ olduğu tepelerin ardında çay bahçeleri
ne güzeldin
damlıyor uykularıma yankılanan sesin

-nefesin
yine izi kaldı duvarlarımda tekrar göbeğimi kesişinin
ellerim acıyor
ölüme kaçmış çukurlar oldu

-ancak
alçı mı kapatır bu kağıda sinmiş ebru güzelliğinin kırıklarını
hiç bilemedim
odadan odaya dolanan ay

- söyle
sararan kıyısızlığım mı yanlış yoksa kerteriz almadan girdaplarda dolanmalar
üzgün bakışlar
yıkık duvarlar gibidir yalnızlıklar

artık günler uzuyor oruçlarıma
inan çok acıyor sensizliklerim...