Şimdiye kadar onlarca söz söylenmiştir Leyla ve Mecnun için. Anlatılan her farklı hikâye onları sonsuz birlikteliğe götürmüştür.

Lakin artık,
birlikte olmak zamanı değildir.

Leyla ne sanılan Leyla’dır
Ne Mecnun o, bildiğimiz Mecnun…

Mecnun sıkılır gider
Leyla üzülür
Aşkının peşinden koşar Leyla
Mecnun kaybolur

Tepeye çıkar dağa taşa aşkını haykırır Leyla
Ağlar durur
Mecnun gelmez

Yaşamda yeni duygular tadan Mecnun
Her yeni hissine âşık olmaktadır;
Her sabah güneşe gülümseyerek uyanır
Çiçeği dalından koparmaya kıyamaz,
Leyla'sı için,
Okşar onu ve göğe bir öpücük gönderir
Gezdiği her ovada, gördüğü her yüzde
sevgiyle bakar Tanrı’nın yarattığına
Duygularını avuçlayıp sonsuzluğa hükmetmek ister Mecnun
Leyla'sı olursa;
Özgür olamayacaktır

Bu kez tam tersi olur ve Leyla çöllere düşer
Yaşam ona güzel gelmemektedir;
Ne kadar haykırdıysa da Mecnun gelmemiştir
Onsuz yaşamın anlamı yoktur
O olmadan sonsuzluğa hükmedemez
O, aşkı kadar özgürdür

Kendini madde dünyasından soyutlar Leyla;
Mecnun’u aramaktan vazgeçer

Bundan böyle yalnızca ruhunu yaşatacaktır
Sevilen ile bir diğer dünyada buluşacaktır


Gün olur duyguları içinde kavrulan Mecnun’a hayat dar gelir
Yoksun olduğu his kalmamıştır yeryüzünde
Yalnızlık canını sıkar,
Anlamsızlıklar içinde döner durur
Aşk, Leyla’sındadır
Artık hiçbir yeni doğan gün güzel gelmez
Günler Leyla’sı ile doğmalıdır,
Her güzelliğe onunla aynı gözden bakmalıdır
Mutluluğa onun dudaklarında ulaşmalıdır

Leyla’yı aramaya koyulur Mecnun

Leyla ve Mecnun karşı karşıya gelir
Mecnun Leyla’sına koşar
Leyla ise çölün ortasında diz çöker ve ruhlarının kavuşmasını bekler
Mecnun bundan böyle Leyla'sı için yabancıdır soyut dünyada

“Mecnun benim içimdedir,” der Leyla
“Sen kimsin?”
Leyla tanımaz sevdiğini
Kendini sonsuzluğa teslim eder;
Orada kavuşacaktır Mecnun’una

Seven ve sevilen bir olmuşlardır
Ruhlar birbirine kenetlenir çölün ortasında
Tek vücut olur Leyla ve Mecnun
Bundan böyle ayrılmayacaklardır;
Söz vermişlerdir birbirlerine göğe yükselirken…

Mecnun bağırır
Duyuramaz sesini
Leyla’sına kavuşmak için geç kalmıştır,
Yalvarır o eskiden doğuşuna gülümsediği güneşe, aya, yeryüzüne.

Mecnun da şimdi ölmüştür,
Lakin ilahi aşk yerini bulmuştur.