Uzansam, dokunsam tenine
Kalbin yerinden çıkacak, umutların çiçek çiçek
Ruhun, ruhuma göç edecek
Korkuyorum ki, varlığın benle ebedileşecek!..

Bahardan önce yazı öpsem
Gözlerinde tomurcuklansam
Kirpiklerin eğilecek sevincinden
Dolup taşacak yüreğinden aşk
Toprak tohuma sarılacak
Güneş erken doğum yapacak!..

O kadar çocuksun ki,
Tüm tonları seninmiş gibi mavinin
Göçe zorluyorsun arta kalan renkleri
Sen çocuk, sen masumiyet prensi
Şimdiden ezberlet gözlerine siyahla-beyazı
Hüsranı da koy renklerinin arasına
Öyle bak dünyanın senden sonrasına!..

Unutma küçüğüm! geceyle-gündüzün arasında gün ışımaz
Gri bir boşluk doldurur anı, gölgen bellersin kanatlarını
Süzülüp terk ederken düşlerin seni
Dost görünür yalnızlık, tutar elinden
Karayı beyaz,beyazı kara gösterir sana
Hüznün sesi çınlar kulağında
Aşkın büyülü şarkısı çalınıyor sanırsın
Aldanmışlık yüreğinde kor ateş!..

Rayihası büyüler ruhunu, goncanın
Elini sinsice öper dikeni gülün
Pişmanlığın diz boyu
Neye yarar her derdin devası olsa da aşk
Aklına yaz!
Sen hayallerinin ötesinde daha az mutlu
Sen gökyüzünden daha az mavi...

Rukiye Çelik
Ankara/21 Ocak 2016