ne kadar da kolay deðil mi
beni tanýdýðýný söylüyorsun
ben bile tanýmayamazken artýk
tanýrsýn tabi
doðal bu
çok iyi tanýrsýn hemde
beni býraktýðýn
senden kalan acýlarýn ortasýnda duruyorum
gittiðim
hiç bir yol
bana çýkmýyor da ondan
kolay çýkarýrsýn beni
yüzümü de hatýrlarsýn
iyiden iyiye
burkulmuþ kalbimin
ince ayrýntýlarýnda durur
gülerken aðlamalarým
aþk için
yangýnýn ortasýnda ateþi daha da harlayýþlarým
korkmadýðýmý bilirsin
sen kadar
varlýðýn kadar
sensizlikten de
geceyi
güneþin içine atarcasýna çekinmeden seven de benim
sen tanýmayacaksýn da kim bilecek beni
kimse acýtamazdý ki bu denli benliðimi
koparýrcasýna tüm damarlarýmý
yýrtarcasýna ruhumdan bedenimi
kim yok ederdi
içimden gitmesi gerekenleri
kýzmýyorum artýk sana meraklanma
öfkemin esiri olmuþ teselli
ne kadar da küçük bir kaç temenni kalmýþ kelimelerin arasýnda
oldu mu yani þimdi
gidip dönmeyi bilmemek
döndüðün kiþide bir daha yer edememek
oldu mu þimdi
oldu
oldu
haklýsýn
hemde çok ta iyi oldu
baþka türlü
vazgeçemezdim ben kendimden
bu denli sevdiðim için seni
sen tanýmayacaksýn da kim tanýyacak beni...

serdar aydýn