Sekizinci veya dokuzuncu sýnýftayken yatýlý okuldan kýzlar ve nöbetçi öðretmen eþliðinde kendimi acilde bulduðumu anýmsýyorum. Muayene sonucu, hekimin tedbiren dediði, hiç hoþuma gitmese de, bir-iki gün kalmam gerektiðiydi. Durumu ciddiye almadýðým bir yana bu haber ile, abartmýyorum: yýkýlmýþtým. Hastane kokusunun burnuma zulmü, solgun beyazlýðýn hakimiyeti ve ruhuma iþkence eden sýkýntýlý sessizlik kendimi esir edilmiþ hissettirmiþti. Herkes de gittiðine göre "hücreme" götürülmek üzere hemþireye teslim olmaktan yapacak baþka bir þey yoktu.
Zamanýn bu kadar aðýr geçmesine yabancýyken aklýma düþen ilk ve tek düþünce, kaðýt ve kalemin yokluðu. Yanýmda hiçbir þey yoktu. Tüm giyeceklerim acilde, üzerimde hastane geceliði, bedenen ve ruhen çýrýlçýplak, düþlerime sýðýnmaktan baþka çarem kalmamýþtý. Bunca yýl bu olayý hatýrlamamak üzere unuttuðumu sandým. Yanýlmýþým.

Bunlarýn hepsi herkesin baþýna gelebilecek sýradan þeyler, benim için ise kendimle ilgili berrak gerçek. Hayatýmýn, kimliðimin gerçeði. Belki soracaksýn: "bunlarý yazdýran sebep ne?" diye, cevaplamak vakit alýr ve sen onun yarýsýný bile duymadan sýkýlacaksýn. Belki birbirimizi anlamamanýn özünde bu var; sorularýmýzý sorar, cevaplarý beklemeden sýrtýmýzý döneriz. Yine de cevaplamaya çalýþýrým, kendimce.

Anlar var, ilk bakýþta üstünde durulmayacak kadar basit görünen, hatýrlanmaya, anlatýlmaya deðmez diye düþündüren. Sonra bir gün, fark edersin. O anlarýn içindeki rahatsýzlýk vermeyen, kirlenmemiþ, yormayan masum yaþam sevincini. Bu birkaç saliselik uyanýþta hiçliði fark edersin. Sonra ömrün boyunca bu ruh halini arar, beklersin. O kýymetli hiçliðin içinde tamamlanmak için yanarsýn.

Gün olur, yýllar yýllar sonra baba evine dönersin. Tavan arasýnda çok sevdiðin oyuncaðýný bulur, tadýnda çocukluðun saklý þekerlemeye þaþýrýrsýn. Doðup büyüdüðün þehrin sokaklarýnda dans etmek gelir içinden; nostalji derler ya tüm bunlara, bence saklandýðýn mahzenden çýkýp masumiyetinle buluþtuðun andýr. Geçmiþe özlem deðil, kendinle barýþýp yaralarýný sarmalama zamaný. Biriktirip sevinci, hazzý, heyecanýn can suyundan kana kana içme anlarý.
Hayat üstüne geldikçe, umuduna sýmsýký tutunup eþelenir zihnin. Ardýnda kalanlarla iþin olmaz, tutunacak bir sen ararsýn. Nostaljinin aðýr asaletinden öte anlarda saklý küçücük mutluluklarý görüp yoluna devam etme gücünü toplarsýn. Ömür dediðin ruh halinle bezenir; bazen tüy hafifliðinde, bazen Dünya'yý omzuna alan Atlas misali yaþarsýn.

...

eylül