Eðitim, günümüzde her insanýn vazgeçilmez yasal haklarýndan biridir. Ülkelerin çaðdaþ ve modern bir Dünyada yer alabilmeleri için eðitim þart. Zaten birçok yerde de ilk ve ortaeðitim zorunlu hale getirildi.
     Tabii, insanlarýn iyi bir eðitim alabilmesi için de þartlarýn uygun olmasý gerek. Bunun dýþýnda da maddi durumun yerinde olmasý gerek. Bunlar olmadýðý takdirde iyi bir eðitim almak hayal olur.
     Dün, internette gezinirken “Yeni Kadirli Gazetesi”nde yayýnlanan bu konuyla ilgili ilginç bir haber okudum. Haber, gerçekten ilgimi çektiði için sizlerle paylaþmak istedim.
     Topraktepe Köyü’nde yaþayan Halil Çalýþ’ýn okula giden 4 çocuðu var. Ýþte, baba, bu 4 çocuðu okutabilmek için farklý bir mücadele veriyor: “Yol Mücadelesi”
     Baba, mücadelesini yaptýðý bu yol hikâyesini aylardýr, yýllardýr çözememiþ. Gitmediði kiþi, makam kalmamýþ. Olayý daha da büyüterek, meclise kadar taþýmýþ. Ama nafile. Bir türlü çözüm bulunamamýþ olaya.
     Okul servisi köye kadar gelip öðrencileri alýyor. Ama bu 4 çocuðu ancak 500 metre uzaktan alabiliyor veya orada indirebiliyor. Yol, tarlalarýn arasýndan geçtiði için çok kötü. Her yaðmur yaðdýðýnda çamur deryasý oluyor. Ve hiçbir araç giremiyor.
     Halil Çalýþ, þikâyet ediyor devlete. Devlet, vatandaþýn tarlasýna yol yapamýyor. Kadastroda yol görünüyor ama mevcut yol tarla olarak kullanýlýyor. Üstelik yol, baþka bir tarla sahibinin tarlasýndan geçiyor. Tarla sahibi de ister istemez izin vermiyor. Bu nedenle 4 çocuk, 500 metre geride býrakýlýyor. Buradan eve giderken çocuklara köpek saldýrýyor ve ýsýrýyor. Baba, hastaneye götürüyor çocuklarýný ve rapor alýyor. Bu olay da mahkemeye taþýnýyor. Ama sonuç alýnamýyor.
     Babanýn tek isteði, çocuklarýnýn eðitimlerini alabilmesi. “Çalmadýðým kapý kalmadý. Ama derdime çare bulamadým. Yaðmurlu günlerde araç giremiyor. Girse geri çýkamýyor. Milli Eðitim Müdürlüðü bu konuda rapor tuttu. Devlet yol var, iyileþtirelim diyor. Ama bir türlü olmuyor” diye dert yanýyor.
     Yol kenarlarýna dikilen aðaçlar da yolu iyice kaplamýþ Dallar yolu kapatýyor. Bu nedenle baþka bir araç da yola giremiyor.
     Baba, yolun yapýlmasý için her yere baþvurmuþ. Tabii bu da diðer vatandaþlar tarafýndan hoþ karþýlanmamýþ. Onlar da babayý “Þikâyetçi” diye ilan etmiþler. Adamýn iþi gücü þikâyet etmek þeklinde algýlanmýþ. En sonunda adamý “Yol yok” deyip adamý kovmuþlar.
     Devlet yöneticileri de haklý olarak “Yol, baþkasýna ait bir tarlanýn içinden geçiyor. Adamýn tarlasýna yol yapamayýz” diyor.
     Adamýn tek isteði servis aracýnýn çocuklarýný almasý ve sað salim eve býrakmasý. Baþka bir þey istemiyor.
     Ýþ, o kadar karýþýk ki çýkmaz bir hal almýþ. Ýçinden çýkýlmasý çok zor. Konuyu öðrenen bazý yetkililer konunun çözülmesi için "bir þeyler yapalým örneðin mucur döktürelim yolu iyileþtirelim" teklifinde bulunuyor. Tabii yolun kenarýndaki aðaçlar da tamamen engel. Onlarýn da kesilmesi gerek. Ama ormancýlar buna izin vermiyor. Yaþ aðaç kesilmez.
     Raporda “yaðmurlu havalarda taþýma servisi yolun bozuk olmasý nedeniyle eve varýlamamaktadýr” denmiþ. Ayný raporda çocuklarýn yolda köpek saldýrýsýna uðradýklarý da belirtilmiþ. 500 metrelik yolun acil yapýlmasý uygun görülmüþtür.” deniliyor. Ama bu yol bir türlü yapýlamýyor.
     Babanýn mücadelesi meclise kadar taþýnmýþ. Þimdi artýk Ankara’dan Büyük Millet Meclisi’nden bir karar bekleniyor.
     Bu haberi okuduðumda çocuklarýmýzýn ne kadar þanslý olduklarýný, iyi ve rahat bir eðitim aldýklarýný, modern þartlar altýnda okullarýna gidip geldiklerini düþündüm. Bunun için de þükrettim.
     Ya bizim çocuklar da ayný durumda olsaydý. O zaman ne yapardýk?
     Kaynak: www.osmaniyemedya.com