Bir kere öpsem kara gözlerinden
Çoðalýp düþeceksin dalýndan
Ben mahmur, ben solgun, ben en kýrýlgan ruh
Ziyadesiyle yorgun!
Neye yarar öpmeler...

Unut beni, git küçüðüm
Çoktan geride býraktým sevmeleri
Çoktan söndürdüm gençlik kandillerini
Günlerimi, gecelerimi tümüyle yaktým!..

Unuttum dünde olup bitenleri
Hayýflanýp da bakmadým hiç geriye
Nasýl dönmüþtü o zaman etrafýmda dünya
Yol arkadaþým deðilken hüzün
Nasýl yürümüþtüm o daracýk sokaklarda yalnýz baþýma!..

Biliyorum, seni üzeceðim ama
Ýki kere ölmek, tek bedende iki kiþilik ölmek
Hiç kolay deðil
Sevmeleri sonsuza uðurlamak...
Bu yüzden git! Sana da yazýk olmasýn
Baharýnýn çiçekleri solmasýn küçüðüm!..

Bir kere gölge düþürürsen gençliðinin yüzüne
Hiçbir ýþýkla aydýnlanamaz zindanýn
Anlarsýn o zaman, ne kadar zormuþ karanlýkla mücadele
Ve loþ bir dünyada yaþarken
Gözlerine: “iyi bak gözlerim”demek...

Seni sevgiyle öpüyorum
Hep aklýmda olacaksýn küçüðüm
Kendine iyi bak demek doðru mu bilmem
Ama sana tavsiyem: gökyüzü her zaman, her yerde mavidir diye
Israr edenler olursa inanma!..

Göç baþlarsa bir gün denizden göðe doðru
Ýþte o zaman her yerde
Her zaman olur gök mavi!..

Je t’aime / I love you...
Rukiye Çelik / ANKARA
4 Mart 2016