Bu gün “8 Mart Dünya Kadýnlar Günü”, ya da diðer adýyla “Dünya Emekçi Kadýnlar Günü.”
     Bu gün, temelinde, insan haklarýnýn bulunduðu, kadýnlarýn siyasi ve sosyal bilincinin geliþtirilmesine, ekonomik, siyasi ve sosyal baþarýlarýnýn kutlanmasýna ayrýlmýþtýr.
     Özellikle kadýnlarýn oluþturulduðu platformlarýn, kadýn haklarýný savunduklarý, kadýnlarýn da ön planda olmasý gerektiðini öne sürdükleri, kadýnýn erkekten geri kalmadýðýný, eþit haklara sahip olduklarýný savunan bir anlayýþýn günü olmuþtur.
     Aslýnda 8 Mart, 1857 tarihinde ABD’nin New York kentinde 40 bin dokuma iþçisi iyi çalýþma þartlarý istemiyle bir tekstil fabrikasýnda çýkan grev sonucu ortaya çýkmýþtýr. Polisin iþçilere saldýrmasý ve iþçilerin fabrikaya kilitlenmesi ve arkasýndan da çýkan bir yangýn sonucu 129 kadýn iþçinin can verdiði bir olaydýr bu tarih. Bu da tarihe unutulmayacak kötü bir olay olarak yazýlmýþtýr.
     26-27 Aðustos 1910 tarihinde Danimarka’nýn Kopenhag kentinde 2. Uluslar arasý Sosyalist Kadýnlar Konferansý Toplantýsýnda Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, bu tarihte ölen kadýnlarýn anýsýna bu günün Dünya Kadýnlar Günü olmasýný önerir. Ve bu öneri oybirliði ile kabul edilir.
     Ýlk günlerde tarih tam olarak belirlenmemiþti. 1921 yýlýnda Moskova’da yapýlan 3. Uluslar arasý Kadýnlar Konferansýnda 8 Mart olarak kabul edildi.
     Birinci ve Ýkinci Dünya Savaþý yýllarýnda bazý ülkelerde yasaklanmasýna raðmen 1960 yýlýnda Amerika Birleþik Devletleri’nde de kutlanmaya baþlamasýndan sonra tüm Dünyada güçlü bir þekilde kutlanmaya baþlandý.
     Türkiye’de ise 1921 yýlýndan itibaren bu gün, kutlanmaya baþlandý. 1975 yýlýndan sonra daha yaygýn bir þekilde kutlandý. Hatta sokaklara taþtý.
     Ama ne yazýk ki, zihniyet hala deðiþmedi. Kadýna bakýþ açýsý neredeyse hep ayný kaldý. Kadýn, hala erkekten aþaðý, erkekten geri, erkeðin kölesi olarak görülüyor. Aile içerisinde horlanan, dýþlanan, hiçbir hakka sahip olmayan, þiddete maruz kalan bir birey olarak görülmeye devam edilmiþtir.
     Kadýnýn hala birçok sosyal hakký kendisine verilmemiþtir.
     Kadýn, özellikle geceleri, tek baþýna sokaða çýkamaz, gezemez, içemez, eðlenemez. Buna hakký yoktur…
     Kadýn, tek baþýna özel araçlara binemez. Toplu araçlarda tek baþýna kalamaz. Araç sürme hakký neredeyse yoktur…
     Hele hele de dul bir kadýnsa hiçbir þeye hakký yoktur. Ona hep farklý gözle bakýlýr.
     Kadýn, süslenerek alýmlý bir þekilde sokakta gezemez. Kýsa etekler giyemez. Kolsuz elbiseler giyemez. Çünkü bunlar tahrik unsurudur. Erkeðin tahrik olmasý sonucu tecavüz kaçýnýlmazdýr çünkü…
     Bir tecavüz halinde her nedense bu tür giyinen kadýn suçlanýr… Bahane de hazýrdýr: “Gancýk yalanmazsa it dolanmaz!”
     Kadýnýn istek ve arzularý hiç sorulmaz. Önemli olan erkektir. Erkeðin istemesi yeterlidir… Kadýnýn yorgun olmasýnýn, hasta olmasýnýn da bir önemi yoktur… Rýzasýnýn olup olmadýðý zaten sorulmaz.
     Evde, söz söyleme hakký tanýnmaz kadýna. Erkek karar verdi mi iþ bitmiþtir. Hele de çalýþmýyorsa kadýn. Ev gelirine katký saðlamýyorsa köleliði baþtan kabul etmiþ demektir. Koca hemen yapýþtýrýverir: “Parayý ben kazanýyorum. Sen, hizmetimizi yapmaya mecbursun. Beðenmiyorsan babanýn evine!”
     Allah’a þükürler olsun ki teknoloji ilerliyor. Teknoloji ilerledikçe de kadýn bilinçleniyor. Bilgi sahibi oluyor. Anýnda Dünyadaki her þeyi öðrenebiliyor. Ve kadýn kendini ezdirmiyor…
     Bu nedenle cehaletin en büyük düþmaný kadýn olarak görülüyor. Çünkü kadýn öðrendikçe de öðretiyor…
     Tüm kadýnlarýmýzýn Kadýnlar Gününü kutluyorum…