Rüyalarımda sarı duvarlar görüyorum sevgilim.
Aşkın tene değdiğinde bize şahit olan o duvardan bahsediyorum.
Aklıma her gelişinde, gözlerim bulut oluyor, ağlayıveriyorum.
Senden, benden, bizden sonra o ev yok oldu.
Sonra da karanlık nötr.
O şarkı zaten ilk dinlediğimdeki etkisini de kaybetti.
O yükseklikler bana intihar derecesinde.
Nasıl hissettiğimi sorma sen bana.
Biliyorsun ben hissetmeyeli çok oldu.
Yalana sığınmayı severim, söylemişlerdir mutlaka hayatımdaki bütün narin yalanları.
Susmak ise anlamlı, uzaksın.
En yakın oluşun bir kaldırım ötesi.
Hele ki tanımıyor o keşfedemediğimiz sessiz sokaklar bizi. O duvara yazılacak son bir kaç cümlem vardı, bir kaç şiddet uygulayacaktım o duvara, bir kaç nefese sığdırdığımız son sevişmelere şahit olacaktı.
Beraber ördük o duvarı hatırlasana, beraber boyadık sarıya. Başkalarının ufak balyoz darbelerine kurban gitti, izin verdin, affedemedim.