Bir kabilden milletin kurtuluþu için baþka milletlerin ezilmesini uygun gören bu Yehova ve aracý, kurtarýcý, vaazlarla olan aðýzlarýn bu tür söylemleri içinde olan vurgular, Firavunun da gözettiði asýl emeldi. Firavunca, Nemrutça olan yayýlmacý, istilacý istemler; Yehova'nýn kendi milleti için olan istemiyle pek güzel uyuþuyordu.

Dikkat edin “Yehova’nýn kendi milleti” için olan söylemleri; Yehova’sý El olan, Baal olan kiþi ve kabileler; henüz Yehova’larýný Mamon karakterli olmaktan kurtaramamýþtýlar. Yehova, kendi milleti olan Ýsrail’in; mal, mülk sahibi olucu çýkarlarýný söyleme mantýðý içinde olmakla; Ýsrail’in âleme yayýlma siyasetini, pek bir gözetmektedir.

Firavun ve Nemrut ta öteden beri maddi monoteisti mana anlayýþýyla âleme (yeryüzüne) yayýlmak istemektedirler.

Yehova'nýn gözettiði millet harmaný içinde (yani ezeni –ezileni olan harman içinde) dýþtaki milletlere karþý birbirlerini gözetmelerini istemektedir. Yani ÝYehova’nýn amacý Ýsrail dýþýndaki dul, yetim, sakat, yoksul olanlarý korumak deðildi. Ýsrail içindeki dul, yetim, sakat ve yolda kalmýþolan yardýma muhtaçlarý, koruyup gözetmek adýna Ýsrail dýþýndaki milletlerin canýný almayý, malýný, mülkünü ele geçirmeyi meþru ve doðru kýlan anlayýþtý.

Ýþte bu tür kendi milletinin çýkarý için baþka milletlerin ezilmesini gözetir menfate göre yapýlan çýkarýmlar; tam da egemeni olana Nemrut'un yayýlma siyasetine göre de uygun olan çýkarýmlardý. Ýþte Yehova; Nemrutlarýn, firavunlarýn iþine gelen bu vaatleri de bilerek bilmeyerek ortaya, sayýp döküyordu.

Ýbrahim de çok zengindi. Çünkü gözünün gördüðü yerler Rabbi olan El tarafýndan kendisine verilmiþti. Ýbrahim, El'in verdiði mal mülk ve kölelerle gittiði yerlere El' e þükranlýk göstermek için taþ dikiyordu. Diktiði taþa da El Beyt (El'in evi) diyordu.

Böylece monoteistçe mülki takdir (egemence takdir) olanla, Firavunca, Nemrutça olan sistem arasýnda zamanýn özgün þartlarýna göre bu vaatlerden oluþan ahitnameler var edildi (efendi-köle iliþkili, türlü türlü imaný ittifaklar var edildi).

Monoteizm, ne kadar entegre içinde olursa olsundu. Monoteizm ne kadar tekçe mono bir mana anlamasý olursa olsundu. Madden mülkiyetçi iliþki olmakla (kiþilerin bir evinin bir arabasýnýn olmasý anlamýna deðil de) sömürü bazlý; ezen, ezilen; sömrülen; sömürür olan; çalýþan, çalýþmayan; mutlu, mutsuz; zengin fakir; Özgür, köle; adaletli, adaletsiz vs. oluþla ikili ve çok karakterli olmakla monoteizm çokluk ve çoðuldu.

Bu baðlamla monoteizmin mana anlamasý olan monoteisti görüþ bile, ezen taraftan ezen bir üst akýlken; ezilen taraftan da, direnç olan bir üst akýldý. Monoteizm; bir yanda kurtuluþtu düþüncelere tevekkül eder üst akýl olurken; öbür yandan da haklý dirençle Spartaküs’ ce olur bir üst akýl olmasýyla, monoteizm yine bir mono, mana anlayýþý olamayýp; çoklu, çoðulca bir üst akýlýn çeliþkin oluþmasýydý.


Özgün þartlarýna göre “arzý mevut” vaadi olan bu tür Yehwe’ce vaatlerden oluþan ahitler gereði yapýlan ahitnameler de; “gözüyün gördüðü yeri sana ve soyuna verdim” deyiþiyle eðer sahibi olduðu topluluða bir mal, mülk veremiyorsa; öte dünyada bir yer vermeyi de vaat eden kurtuluþtu ahitlere dönüþtüler.

Köleci süreç, Mamon’du mana anlayýþlý ana eksene yaptýðý baðlamlarýyla türlü çeþitten koþullanmalarý içinde oluþtu. Günümüze kadar kendine özgü kölece anlayýþýn deðiþmeleri içinde pompalanan süreçle insanlar, her dönemde, her karmaþýk süreçte; kimi umutsuz oluktan, kimi de umuttan kurtarýcýlarýný bekler oldular.

Kimisi umutsuz olukla kimi de ben kurtarýcýyým (mesihim) diyenin ülküsü içinde de oluþturduðu umutla; mesihim diyenin peþinde saf tutar oldular. Mesih bulamazlarsa þeyh, Þýh, veli, Derviþ Vahdedi türünden deli de olsa fark etmez efendileri de çok rahatlýkla buluyorlardý.

Daha açýðý deðerli Ýsa'nýn yeniden yeryüzüne ineceði, deccal, mehdi türü beklentileri hep besleyip yaratmýþtýlar. Baþlanýþtaki kölece inþacý olan öðretinin dehþete düþüren yaþanýl aþmalarýndan çýkarýlan mana anlamalarý ilerleyen süreçlerle türlü durumlar içinde kullanýmdan kullanýma sokulan kurtuluþtu vaatleri devreye sokmuþlardý.

Bu kurtarýcýlar da, iman içinde beklenir birer kurtarýcý olacaklarýndan; imaný yaratmanýn oy birliði içinde oluþlarý özgün deyimiyle icmayý ümmet, bu türden kurtarýcý fikirleri de onaylýyordular.

Ýcmayý ümmetle onaylanan kurtarýcý fikirlere icmayý ümmet fikir ortaklýðý dayanak edildi. Ýcmayý ümmet çýkarýmlarý ile kiþiler aðzýnda dökülen monoteistçe olan kiþi kararlarý da, sistemin meþvereti oldu. Kýsacasý sýnýflar arasý mücadelenin mana anlamasý demokratik kurul kararlarý atfýna sayýldýlar.

Hâlbuki her dönem ve her koþullar kendisine özgü özel þartlarý kendi içinde olmakla, gerekenleri ortaya koyuyordu. Bu tür oluþmalar kendi þartlarý içinde vakti gelmiþ zorunluluktu.

Bu kabil zorunlulukla doðuma hazýr koþullar içindeki bilinçli yapýlar, kendi içlerinde birini; ilgilisi olduðu kadarla oluþan bu türden bilinçle olur durumundan ödev çýkartmakla görevlendirirler. Ödev edinilen zorunlu süreci oluþan etki de ortalama olur fikir içinde, birlikte oluþuyorlardý.

Ýþte böylesi þartlar içinde zorunlu ihtiyacýn belirdiði her dönemde köleci mantýðýn imaný içinde olanlar, hep kurtarýcýsýný bekler olmakla ikna olmaya hazýr bir durum içindedirler. Olup biten sürece hep mana olur yönüyle bakmak ta yine bir sistem ifrazý olan tek yanlýlýðý, abartmaktýr.


Baal olan, El olan Mamon sahipliði kocan olmak demekti. Bu koca olmanýn anlamý bugünkü evlilik durumu olan anlamla koca oluþ deðildi. Ama evlilik te bir sahiplikti. Evliliðe bakarak sahiplik (koca) söylenmiþ deðildir.

Aksine mala mülke sahip olanýn verdiði mal mülk sahipliðine bakmakla koca ya da kocan sözü söylenmiþti. Evliliðin ortaya çýmasýyla da sahiplik olan koca kavramý, evliliklerin içine göçtürülmüþtü.

Bu nedenle koca kavramý az sona gelecek olan evlilikteki bu anlamýna çok yakýn bir anlamla, koca olmayý, eþ olmayý da doðuracak olan mal mülk ve tekil insan olmanýn figürüne SAHÝPLÝKTÝ. Malýn, mülkün sahibi olan; kulu, kölesi olan; kula takdirde bulunmasýyla efendi olan, kocaydý.

Tarihi sosyal evrim bunu þöyle ifade eder. Hoþea bap 2:16'da Rabb diyor ki; “bana kocam (Ýþi-Baal’im) diyeceksin” buradaki Rabb, kiþi Rabb’ýdýr. Malý mülkü olup ta kiþilere mal mülk takdiri eden Rabb’ýdýr. Baal olan da yine baþka bir kiþinin sahibi olan; baþka kiþilere takdir eden Rabb’ýdýr.