Elektrikleri,musluklarý,hava gazýný kontrol
edip,valizimi kapýnýn dýþýna attým sonra.Ýçi
defter,kitap dolu olan çantamý omzuma takýp çýktým
kapýdan.Adeta homurdanarak çektim kapýnýn
tokmaðýný,niyeyse?...Koþar adýmlarla merdivenleri
inerken,saatime göz attým bir taraftan.Yaklaþýk yirmi
dakikam vardý trene yetiþmem için.Acele
etmeliydim.Devir,ekonomi devriydi,ucuza getirmeliydim
bu dönüþü..Normalde beþ dakika süren yolu iki dakikada
yürüyüp,önümde duran ilk minibüse atladým.Ýstanbul’un
trafiðinde yaklaþýk beþ dakika kadar süren bir
kilometrelik yola yedi yüz bin lira ödeyip indim
Söðütlüçeþme istasyonuna yakýn bir yerde...Bu yol,
daha bir ay önce dört yüz bin liraydý oysa.Ne çabuk
yüzde doksan zam görmüþtü böyle(!)Aldýðým emekli
maaþýný düþünüp acýdým kendime.Ýçimden bir minibüs
satýn alýp bu hatta girmek,emeklileri bedava taþýmak
geçti...Ama nerde!.. Benim gibi züðürde mi kalmýþtý bu
iþi yapmak!.. DEVLET ZÜÐÜRTÜ’ NE yani!.. Minibüsçünün
biraz daha zenginleþtiðini,kendimin biraz daha
fakirleþtiðini düþündüm bu baðlamda.’Dua et sen erkek
olmadýðýma,yoksa gösterirdim sana bu yedi yüz bin
liranýn ön ve arka yüzünü’ diye söylendim içimden.Onun
suçu yoktu aslýnda bu iþte; suç benimdi!.. Suçu
sýrtýma yüklenip yürüdüm istasyona doðru...
Nerelerden geçip de giþenin önüne geldiðimi hiç
hatýrlamýyorum. Giþede bulunan beyin”Nereye kadar
hanýmefendi?”diyen sesini duyunca
irkildim.’Adapazarý, ama ben emekli
öðretmenim,indiriminiz var mý?’
dedim.Bir dakika deyip eðildi bilgisayarýnýn
baþýna.Nihayet bir milyon dört yüz bin liralýk bileti
uzattý elime;numarasýz,indirimli..Karþýlýðýný
ödeyip,teþekkür ettim.

     Perona çýkmak için konulmuþ döner merdivenlere doðru
yöneldim;beni anlayan ve indirimli bilet veren,iyi
yürekli o beyi arkamda býrakýp... Merdivenler
çalýþmýyordu.Ekonomik kriz onu da vurmuþtu sanýrým.Ýþ bulamayan yorgun insanlar gibi yatýyordu:bir ucu yerde,bir ucu gökte hem de!.. Yýkýlývermesinden korktum; koþarak çýktým basamaklarý...

Peronda on kiþiyi geçmeyen bir kalabalýk,trenin
gelmesini bekliyordu. Ben de karýþtým onlara.Derken
gitgide arttý insan sayýsý...Ters yönden gelen bir
tren durdu büyük bir gürültü yayarak.Açýlan kapýlardan
inen insan ayaklarýnýn sesi aldý sonra trenin
durmasýndan doðan sesin yerini!..Telaþla daðýlýp,her
biri bir sokakta kayboldu.Kimi bir zile dokunacaktý
hasret gidermek için; kimi bir tuþa basacaktý iþ yapmak,yeni dünyalar yaratmak için;kimi de
yalnýzlýða...Kim bilebilirdi ki?..
3