Ýnsanlýða, kültüre, düþünceye ahlaka ve gerçek demokratik yaþama, farklý þekillerde saldýran her gerici ve faþist güçlere karþý, harekete geçen oluþumlara saygý duyulur, ancak desteklenmesi belirli þartlara baðlýdýr.
Gerici rejimlere karþý olanlar, ya belirli þartlarla karþýlýklý anlaþarak suni dengelerle birlikte hareket ederler veya gerçek demokratik evrensel düþünceler temel alýnarak kader birliði yapmakla mümkündür. Bunun dýþýnda CHP gibi oluþumlarla birliktelik hiçbir zaman mümkün deðildir. Çünkü herkes kendisine göre adaletten bahsetmektedirler.
Bu yüzden Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) adalet yürüyüþ niteliðini anlamak için, CHP’nin resmi ve gayri resmi siciline bakarak karar vermek gerekir.
Zavallý Anadolu halklarý, yaklaþýk bin yýldan daha fazla, kendi gerçek dil ve kültüründen uzak, Selçuklu ve Osmanlý’nýn Devþirme gerici Arap Ýslam kültürüyle yaþamasý sonucunda, bilinç ve kültürel genleri tamamen dejenerasyona uðramýþtýr.
Osmanlý’nýn devþirme mirasý üzerine oturup, yarým aðýzla Osmanlý’ya karþý olan bir anlayýþtan, evrensellik ve demokratlýk beklemek, insanýn kendisiyle alay etmesi demektir. Kemalizm’in gerçek siyasi felsefeye dayanan bit teorisi bulunmamaktadýr.
Bu teorisizliði yüzünden, altý ok ya da Atatürk ilkeleri denilen ve gerçekte neye benzediði belli olmayan, din, laiklik, demokratlýk, modernlik, solculuk ve ulusalcýlýk birbirine karýþtýrýlarak, sözde çok þey olacaðýný sanarken hiçbir þey (Nihilizm) olmuþtur.
Ve CHP her zaman tüm devlet imkanlarýný kullanmasýna raðmen, kendi yarattýðý devþirme rejim þimdi kendisini boðmaktadýr. Yaratýlan devþirme yapýyý kýsaca þu þekilde özetlemek mümkündür.
1-Ýslam’yet adýna resmi Diyanet Ýþlerini Kurup, Araplaþmaya mesafeli durunca Ýslam gericiliðinin biteceðini düþünmesi.
2-Sözde Türklük ve ulusal yapý adýyla, Anadolu’daki diðer ulus ve halklarý her türlü inkâr edip yok saymasý.
3-Ýslam dinini resmîleþtirmesine raðmen, Alevilik baþta olmak üzere diðer din ve inançlarý yok saymasý. Ya da resmi olarak kabul etmemesi.
4-Türkiye Komünist Partisi’ni kurup, tüm sol, sosyalist ve komünistleri direkt ve dolaylý þekillerde imha etmesi veya ettirmesi. (1920’deki Mustafa Suphi ve Çerkez Ethem olaylarý en açýk örnektir.)
5-Sözde laik devlet iken, sürekli Ýslam’a sarýlarak din ve ýrkçýlýða dayanan gerici bir ulus yapýsýný, modern uluþmuþ gibi göstermesi.
     Özet olarak böyle bir geçmiþi olan siyasi partinin, iþine geldiði zaman adaleti hatýrlamasý, gericilik ve Beyaz Türk Milliyetçiliði deðilse Oportünizmdir. Bu da yarý Türkleþmiþ Balkan Türk Milliyetçiliðinden baþka bir þey deðildir
     CHP; Türkiye Cumhuriyeti’nin (TC) temelini atýp yaklaþýk yüzyýldýr resmi ve gayri resmi bir egemenliðe sahip olduðu halde, gerek kendi döneminde gerekse diðer partiler tarafýndan Alevi, Hýristiyan, Yahudi, Rum, Kürt, Ermeni, Komünist ve Sosyalistlere uygulanan katliamlara karþý ciddi hiçbir itirazý olmamýþtýr. Ýstisna bazý CHP’li bireyler duyarlý davranmýþ olsalar dahi, bu davranýþlar CHP’nin resmi düþüncesinin dýþýnda bireysel bir tutumdur.
Tüm bu vb. sebepler yüzünden, toplumun büyük çoðunluðu CHP’nin gerçek laik ve sosyal demokrat bir siyasi parti olmadýðýný anlamasý neticesinde uzun süre iktidara getirmemiþtir.
CHP’yi destekleyip oy verenlerse, baþka partilerde yer bulamayýp dýþlanarak arada kalmýþ çaresizlerden baþkasý deðildir. Artýk gelinen bu aþamadan sonra bu çaresizlerin oylarý CHP’ye yetmediði için, ya CHP gerçek laik ve sosyal demokrat parti olmak durumundadýr veya yok olup gidecektir. Ýki seçenekten birini tercih etmek durumuna gelmiþtir. Çünkü Devþirme Balkan Türk Milliyetçi ulus anlayýþýnýn geçerliliði artýk bitmiþ durumdadýr.
Ýþte bu nedenlerden CHP’nin adalet yürüyüþü nasyonalizm deðilse tam bir Oportünizmdir. Onun için adalet yürüyüþünün çok fazla bir þey deðiþtireceðini düþünmek biraz saf dillilik olur.


Cemal Zöngür