Yine olmuyordu istedigi gibi... Seviyordu aslinda... Yurekten seviyordu hem de... Sanssizligindan midir nedir yapisi geregi her seferinde bir noksan goruyordu sevdiklerinde... Kimi cok ukala kaliyor, bu yuzden yanlarinda gucsuz hissediyor ve terk ediyordu... Kimi fazla seviyor, dolayisiyla boguyor ve ozgurlugunu yok ediyordu... Kimi bir adim ileri iki adim geri hesabi umursamaz tavirlar sergileyip cazip geliyordu... Elde edildikten sonra ise etkilerini yitiriyordu. Kimi de cok mucadele ediyor gibi gorunuyor, sansi hak ediyor ama bencillikleriyle sogutuyordu kendini.

Gec saatlerde, her sey sessizlestiginde iciyordu, kendi dunyasinda daha mutlu oluyordu ama yine de ariyordu... Oyle biri gelmeliydi ki o ince cizgiyi yakalamaliydi onun hayatinda... Ne gecmisini sorgulayacak, ne onu kisitlayacak, ne ona ustunluk taslayacak, ne de onun dengi olup sonecekti... Sadece tamamlayacakti onu... Guzelligi, zaman yuzunden eskirken umidini bazi geceler yitiriyor, bu yuzden basarisiz iliskilerine yeni sanslar veriyordu... Bazen bir, bazen iki... Eski iliskilerine donmeye calisiyor, eski yuzlerin hatalarinin degismis olmasini umuyordu... Yeni sanslari verdikce sunu fark ediyordu, degismiyordu hicbiri... Sadece biraz daha kisitlamayi ogrenmis oluyor, tamam ya da devam aninda her biri tamam dedirtiyordu.

Ne yapacagini bilmiyordu artik. Arkadaslariyla, ailesiyle, isiyle kafasini dagitip cok ta dusunmemeye calisiyordu... Biliyordu ne zaman karar alsa, ne zaman bir seye baslasa hep husranla bitiyordu... Bazen karsisina gercekten onu sasirtan biri cikiyordu... Deneyebilirdi aslinda ama yorulmustu. Uzulmekten yoruldugu icin uzmek te istemiyordu... Yalniz kalmak... Cok bilinmeyen, belki sadece birkac kisi tarafindan bilinen bir beste gibi sadece goze batmamak istiyordu. Boylelikle daha az aci cekecek, cektirecekti... Yine de onu bilenlere kendini her sekilde sevdirmeyi basarabilecekti. Cunku o buna degerdi.